Rik Torfs loopt spitsroeden

Vandaag stuurde Rik Torfs deze tweet in de wereld:
"Voor beursstudent kost Combiticket Rock Werchter meer dan twee jaar inschrijven aan de universiteit. Gelukkig blijft onderwijs democratisch."

Een tweede bommetje was de aankondiging omtrent de herkansing van eerstejaars. In de KUL zal een student 18/60 studiepunten moeten halen om de opleiding verder te mogen doen.

Voor De Mondige Student lijkt dit goede munitie om Rector Torfs af te schieten. Er wordt verwacht dat als student ik op mijn achterste poten zal staan. Niets is minder waar.

Het leven is een keuze

De studententijd is de leukste tijd van je leven. De "summer of 69" generatie kan ervan meespreken. Niets wordt de student in de weg gelegd zodat deze zich volledig los kan laten gaan. De vraag is alleen: hoeveel is het waard?

Rock Werchter is duur; dat is algemeen geweten. Vele studenten die ik ken moeten hiervoor vakantiewerk doen. Het is niet meer dan normaal dat zulke dure uitgaven niet door de ouders moeten betaald worden. Sommigen mogen zich gelukkig prijzen als de ouders de studie willen betalen.

Het zou dan ook schappelijk zijn om in economische slechte tijden een wat sobere levensstijl aan te meten. Plezier hoeft helemaal niet duur te zijn. Net zoals sommige werkmensen kiezen om hun eindejaarspremie niet te verbrassen aan een skivakantie, zo zouden studenten kiezen om één keer niet naar een festival te gaan. Het hoort bij volwassen worden dat geld goed beheerd moet worden. Het groeit niet aan de bomen.

Te veel vrijheid

Spijtig genoeg beseffen zeer weinig studenten dit. Het toont zeer weinig respect voor de ouders door hen een kot en inschrijvingsgeld te betalen, en deze te verknoeien door onverantwoord gedrag. Al te vaak zijn eerstejaars niet volwassen genoeg om met hun vrijheden om te gaan.

Studentenclubs herbergen dan ook vele bissers die soms hun hele jaar moeten overdoen doordat ze te vaak naar cantussen, TD's en andere parties zijn gegaan. Sommige studentenclubs verplichten hun schachten om altijd present te staan of ze worden geen volwaardig lid. Deze vorm van emotionele chantage (wie wilt nu niet erbij horen?) zou dan ook beter aangepakt worden.

De studententijd is dan ook één van keuzes maken: zeg ik ja tegen al het plezier of ga ik mezelf wat discipline opleggen en studeren? De één heeft hier meer moeite mee dan andere. Dit vergt karakter. Elke ouder moet dit bepalen voor zijn kind of deze dit heeft en indien nodig bijsturen.

Het is redelijk te stellen dat 18/60 studiepunten een absoluut minimum is.

Vrijheid heeft limieten

Ik smijt de knuppel in het hoenderhok hier, dit is een regelrechte aanslag op de keuzevrijheid. Ik zou hierbij kansen ontnemen. Dit zou te kort in de bocht zijn.

Nuancering van hierboven is dan ook gepast, niet elke student is een zuipende knoeier. Er zijn studenten die oprecht worstelen met de leerstof. Ik kan enkel concluderen uit eigen ervaringen dat deze studenten zo snel mogelijk van opleiding moeten veranderen.

In elke opleiding heb je cursussen die de basis inhouden. Hierop wordt de gehele opleiding op verder gebouwd. Soms is deze basis simpelweg leerstof van het middelbaar. Vele studenten hebben die basis niet. De bagage die ze hebben gekregen is onvoldoende. Deze funderingen kunnen niet gelegd worden op de universiteit, dat is veel te laat. Faling voor deze basiscursussen is een sterke indicator dat deze student verkeerd heeft gekozen.

Als de universiteit zo'n student heeft, moet deze gewezen worden op zijn intellectuele limieten. Sommige studenten zijn volhardend en willen niet toegeven dat ze te hoog hebben gemikt. De maatregelen die de KUL gaat nemen zal dan ook de student tegen zichzelf beschermen. Dit bespaart de ouders en de gemeenschap veel geld. Maar het belangrijkste: de student verliest zijn moed niet en krijgt een tweede kans.

18 studiepunten? Te laat!

De KUL lijkt zeer schappelijk. Eigenlijk spelen ze met de toekomst van de bannelingen. 18 studiepunten is veel te veel.

Al van het eerste semester zouden rode lampen moeten flikkeren als minder dan de helft van de studiepunten niet gehaald is. Als dit zich herhaalt in het tweede semester, zou de student zijn traject niet mogen voortzetten. Om een bloedbad te vermijden zou de student tot 30 studiepunten moeten kunnen recupereren. Enkele cursussen zou hij/zij toch moeten volgen.

Dit komt door het corrupte creditsysteem. Het creditsysteem betaalt niet-gehaalde cursussen niet terug. De student verliest onherroepelijk studiepunten. Het is dan ook essentieel dat het verlies door een misstap zo minimum mogelijk is. Ik vrees dat een verlies van 42 studiepunten het voltooien van een andere opleiding hypothekeert.

Conclusie

Dit zal veel stof doen opwaaien. Veel studenten zullen niet met mij eens zijn. Als De Mondige Student moet ik wel kritisch zijn, de waarheid moet gezegd worden. Studeren kost geld. Dit mag niet kwistig mee omgegaan worden. Plezier komt op de tweede plaats. Er mag niet getreuzeld mee worden, aanmodderen is verspillen.

Reacties