Feministen hebben een PR-probleem

Feministen komen niet vaak meer in beeld. Als ze wat media-aandacht krijgen, is het meestal Femen zoals vandaag. Ondanks de persaandacht, lijken zij weinig reactie te krijgen van de man/vrouw in de straat (en dan meestal over de borsten zelf). Feministen in het algemeen hebben moeite om maatschappelijk relevant te blijven. Het probleem ligt nochtans diep.

Geeuw

De Femenprotesten met de karakteristieke blote borsten hebben hun beste tijd gehad. Ze zijn ronduit saai geworden. Veel mensen hebben het gehad met het exhibitionistisch gedrag. De boodschap gaat totaal verloren.

Is de boodschap dan zo veel beter? Niet echt. Dat de Kerk principieel tegen abortus is, is geweten. Een halfnaakte vrouw meer of minder gaat geen verschil uitmaken. Abortus is in de meeste westerse landen gelegaliseerd ondanks protest uit katholieke hoek. De Kerk heeft zich geschikt naar de wetten van die landen. Verder protest is dan ook irrelevant.

De Kerk is een makkelijk slachtoffer voor feministen. Ze staat zwak, haar conservatieve ideeën worden niet gedragen door de publieke opinie. De reputatieschade door allerhande schandalen doet daar nog een schepje bovenop. Niemand gaat de Kerk verdedigen. Het is dan ook makkelijk van de Kerk te winnen, met welke boodschap dan ook.

Het is dus geen uitdaging om de Kerk nog aan te vallen, net zo min het een uitdaging is om van een bejaarde te winnen. De feministen van vandaag zouden zich beter met de echte problemen bezighouden.

Gendertheorie

Een belangrijk probleem voor de feministen is de heersende verschillen tussen de geslachten. De Standaard wijdt er zelfs een reeks aan. Er wordt gesteld:
"Het is niet de biologie die het grootste verschil tussen jongens en meisjes uitmaakt. Gender is geen status, maar een werkwoord. De verschillen manifesteren zich vooral in gedrag: in andere studiekeuzes, in een voorkeur voor andere hobby’s en vrijetijdsactiviteiten enzovoort."
De grootste fout in deze quote is dat biologie en gedrag zogezegd twee aparte zaken zijn. Fout! Gedrag is net zo biologisch als het hebben van XX- of XY-chromosomen of geslachtsorganen. Gedrag is niets meer dan de manifestatie van processen in het brein, gestuurd en gekneden door hormonen. Het geslacht heeft wel degelijk invloed op gedragingen. De genetische aanleg is ook nog van belang.

Het is een oeroude discussie tussen biologen en sociologen, het nature-nurture debacle. In hoeverre is het gedrag genetisch of maatschappelijk bepaald? Geen enkele zijde weet het antwoord, het veiligste is om te stellen dat beide relevant zijn.

In feministische milieus is de gendertheorie gangbaar. Deze stelt dat de natuur niets te maken heeft met geslacht-specifiek gedrag. Nee, wat wij zien als geslacht-specifiek gedrag is volgens (feministische) sociologen niets meer dan een sociaal construct dat onze maatschappij impliciet heeft aanvaard als sociale conventie (deze sociologische-filosofische positie noemt het constructivisme). Geslacht-specifiek gedrag is niets meer dan een genderrol. Dit maakt ook dat volgens constructivisten die genderrollen kunnen gecorrigeerd worden door social engineering. Constructivisme is niets meer dan een filosofisch-wetenschappelijke benadering van de Verlichtingsdoctrine "maakbaarheid van de mens".

Het links-relativisme is ook een erfgenaam van het constructivisme: als "de waarheid" een sociaal construct is, dan kan "de waarheid" verschillen per samenleving. "De waarheid" kan evengoed fout zijn in een andere. Constructivisme leidt dan ook tot relativisme, waarbij men culturen niet kan beoordelen omdat "de waarheid" niet bestaat.

Met dit in gedachten is het perfect mogelijk om een vrouw mannelijk gedrag te laten ontwikkelen met de juiste opvoeding en sturing. Deze gendertheorie is natuurlijk absurd, ontkracht door observaties van gedragsbiologen. Het is bv. geweten dat mannelijke apen eerder met auto's spelen en vrouwelijke apen eerder met poppen. De gendertheorie moet dan ook als een ideologisch geïnspireerde theorie aanzien worden, met net zo veel wetenschappelijke waarde als het creationisme.

Spijtig genoeg zijn veel linksen aanhanger van deze "theorie" en in Frankrijk probeert men deze aan te leren in de scholen. Of hoe de linkse kerk de religieuze doctrines van het christendom heeft vervangen door zijn eigen ideologie. De conservatieven waren alles behalve opgezet ermee en protesteren was het logisch gevolg.

Terug te komen op de quote van de Standaard, het is onvermijdelijk dat mannen en vrouwen zich anders gaan gedragen. Vrouwen zijn nu eenmaal meer zorgend van nature en zullen vaker terechtkomen in de gezondheidszorg en onderwijs. Mannen zijn nog altijd meer technisch aangelegd en zullen vaker in de bouw en handenarbeid terechtkomen.

Wij als maatschappij zouden deze verschillen niet moeten aanzien als een mislukking, maar algemeen aanvaarden dat het zo is. Feministen zouden zich beter bezig houden met andere dingen.

Gelijkheidsfetisjisme

Nog een paradepaardje van feministen is de ongelijkheid. In sommige beroepen zijn er meer mannen dan vrouwen. Over de jaren zijn er allerhande vrouwenquota's ingevoerd om dit te corrigeren.

Voortbouwend op het vorige, het is niet nodig om overal 50/50 geslachtsverdeling te hebben. Dit is een kunstmatige verhouding. Het is bijna compulsief hoe feministen reageren op deze zogenaamde ongelijkheid.

Ten eerste, gelijkheid is utopisch. Het is veel beter dat we als maatschappij streven naar gelijkwaardigheid. Er zijn geen rationele redenen om mannen boven vrouwen te stellen (vice versa ook). Discriminatie is dan ook uit den boze. Enkel logica telt nog. Quota van elke soort moet dan ook aanzien worden als discriminatie. Men reduceert een individu tot zijn/haar geslacht en verkiest deze dan ook op basis van dat geslacht, niet zijn/haar kwaliteiten.

Ten tweede, ongelijkheid is niet iets negatief. Het is onderdeel van de diversiteit. Streven naar totale gelijkheid doodt alle variatie. De zorgende eigenschap van vrouwen is dan ook een meerwaarde, geen handicap. Net zo min dat mannelijke eigenschappen slechter zijn dan vrouwelijke eigenschappen.

Ten derde, er zijn dringendere ongelijkheden. Het is schrijnend dat lelijke mensen minder kansen hebben dan mooie mensen. Het is schrijnend dat extraverte karakters nog altijd beter wordt aanzien dan introverten. Het lijkt mij nobeler om deze echte ongelijkheden weg te werken dan een imaginaire 50/50 geslachtsverhouding na te streven.

Ten laatste, vrouwenquota's zijn hypocriet. Deze zijn enkel belangrijk in sectoren met veel media-aandacht zoals de politiek en de raden van bestuur. Sectoren zoals de bouw worden vergeten. Niet alleen dat, maar geen enkele feminist heeft ooit voor mannenquota's geijverd. Het lijkt dan ook dat de feministen eerder voor de postjes en het geld gaan dan gelijkheid. Hun leuze luidt dan ook "eigen geslacht eerst!".

Meritocratie

Niet tegenstaande, vrouwen hebben inderdaad meer moeite om hetzelfde inkomen te krijgen als een man, of dezelfde kans op promotie. Alhoewel de eerste kan van verscheidene factoren afhangen en is niet noodzakelijk geslacht-gerelateerd. De tweede is belangrijker. Zoals gezegd, lelijke of introverte mensen (mannen én vrouwen) worden ook gediscrimineerd.

Het bedrijfsleven zou aanzien moeten worden als meritocratisch. Spijtig genoeg is dit niet zo. Connecties, familierelaties en bedrog zijn de beste manieren om aan de top te geraken. Niet moeilijk dat veel psychopaten aan de top van bedrijven staan. De echte goede werkers kunnen daar niet tegenop. Alles hangt af van de bedrijfscultuur. Het is beter deze te veranderen voor alle achtergestelde werknemers dan domme quota's.

In de politiek is net hetzelfde. Kennis is niet van belang bij de postjes. Interne machtsverhoudingen en het hebben van een grote mond zijn de twee factoren die maakt dat een mandataris de jackpot krijgt. België met zijn diepgewortelde verzuiling en particratie is een droevig dieptepunt van de democratie. De volgende generatie zou dit dan ook moeten aanpakken.

Waarden en normen

Feministen zijn ook extreem paranoïde. Er is overal verdoken seksisme en wat een man ook doet, hij heeft snode bijbedoelingen.

Een voorbeeld van een verschrikkelijke halsmisdaad is dit: zestig procent van de jeugd vindt dat vrouwen gekoesterd en bewonderd moeten worden. Je kan het zo zot niet bedenken! Dan ziet de jeugd de vrouw als iets positief, dat mag niet. Wat moet de jeugd dan wel denken van vrouwen? Hoe erg is het gesteld als men zich in bochten moeten wringen om klassieke gentlemengebaren als de deur opendoen niet te bestraffen als daad van seksisme?

Een laatste voorbeeld: mogen mannen zich als beschermers van de zwakke vrouw opwerpen? Is dit ultra-seksistisch? Of misschien realistisch? De realiteit is dat in 2012 er 8 verkrachtingen per dag plaatsvonden en dat veel mannen dronken vrouwen proberen te misleiden en misbruik proberen te maken van de situatie. Je zou als man voor minder je vriendinnen willen beschermen tegen de kille wereld.

Deze en andere waarden zijn niet noodzakelijk negatief maar gegroeid van de realiteit. Vrouwen zijn veeleisend voor mannen (dit is een universele wet in het dierenrijk) en een man die zijn vrouw niet koestert is eraan voor de moeite. Gentlemengedrag wordt nog altijd geapprecieerd door vrouwen (wel in een modern jasje). Bescherming bieden voor de vrouwen in de naaste omgeving zou zelfs spontaan moeten gebeuren en veel vrouwen willen dat ook. Ik zou zelfs pleiten voor meer opvoeding in de richting van deze waarden en normen. Feministen zouden weerom zich met andere dingen moeten bezighouden.

Missverkiezingen

Een laatste reden waarom feministen niet relevant zijn, is hun reputatie van mannenhaat en het opleggen van hun ideeën aan anderen. Zij schilderen mannen al te vaak af als geilende wilden. Dit stereotiep denken is ook seksisme en heeft geen plaats meer.

Er kan niet ontkend worden dat mannen meer seksgericht zijn dan vrouwen. Dat zit in hun DNA en is een universele wet in het dierenrijk. Het is dan ook een kwalijke evolutie dat feministen trachten mannen te vervrouwelijken. Vele feministen ervaren vrouwelijk gedrag als beter dan mannen. Zij zouden mannen moeten respecteren zoals ze zijn. Dit gezegd zijnde, basis fatsoen is nog altijd onontbeerlijk en mannen moeten zich als een gentlemen gedragen.

Deze noodzaak van het eigen groot gelijk gaat ver, zelfs hun eigen geslacht moet het ontgelden. De heisa in het begin van dit najaar omtrent de verkiezing van mooiste studente van Vlaanderen was zo'n voorbeeld. Feministen zouden de keuzes van vrouwen moeten respecteren. Sommige vrouwen ervaren missverkiezingen niet als een "vleeskeuring" en storen daar zich niet aan. Dit geldt evenzeer voor mannenverkiezingen. Welke vrouw heeft niet zich verlekkerd op die stoere hunks wanneer Flair de nieuwe Coca-Cola man zocht? Of wanneer Q-Music de knapste student zocht? Het is normaal dat men geniet van het schoon van het andere geslacht. Anders heb je een seksuele aandoening.

De feministen hebben toch één slag binnengehaald, of dat denken ze toch. Het badpakkendefilé van de Miss World verkiezing is definitief verleden tijd. Ik denk eerder dat het te maken heeft met de groeiende interesse van de moslimlanden (dit jaar was het in islamitisch Indonesië) dan de campagnes van de feministen.

Het is ook nuttiger voor feministen om juist voorvechters te zijn van badpakkendefilés. Vrouwen moeten zich niet onderwerpen aan de sharia. Trots zijn op je lichaam is geen zonde. Er is nog veel werk voor de boeg om vrouwen te beschermen tegen die religieuze waanzin. Boerka's, kindhuwelijken, genitale verminking, eergerelateerd geweld, verkrachting, slavernij, ... zijn allemaal de afschuwelijke uitwasemingen van de islam. Wij moeten dan ook vechten tegen die islamitische invloeden in onze eigen omgeving (Femme de la rue!).

Het zou intellectueel oneerlijk zijn om de islam alle vrouwonvriendelijkheid te verwijten. Een deel van het heersende seksisme op straat zijn door eerder arme hangjongeren die onder invloed staan van jongerenculturen. Vooral de urban subcultuur heeft veel aanhangers bij die jongeren. De muziekgenres (r&b, rap en hiphop) zijn de toppunt van vrouwonvriendelijkheid. Vrouwen worden afgeschilderd als "bitches en ho's" en sommigen jongeren gaan zich navenant gedragen t.o.v. vrouwen. Het is belangrijk om aan jongeren duidelijk te maken dat de teksten van zulke liedjes niet ok zijn. Luisteren mag (vrijheid van muziekkeuze), maar daar stopt het dan ook.

Conclusie

Het feminisme zou zich beter heruitvinden dan het oneindig herkauwen van slogans. Dogmatisch denken is niet meer van deze tijd. Anders vrees ik dat de feministische organisaties beter ophouden met bestaan.

Reacties