Syriza is meer dan Griekenland

Een historische overwinning voor Syriza creëert een precedent voor Europa. Niet alleen was dit één van de snelste regeringsvormingen, maar het is ongezien dat een uiterst-linkse partij bijna de absolute meerderheid haalt. De politieke aardverschuiving is groter. De EU krijgt een opponent in zijn rangen.

Molensteen

Syriza vertrok naar de kiezer met één belofte: beterschap. Beterschap door een (gedeeltelijke) kwijtschelding van de schulden, de schulden die als een molensteen rond Griekenland hangen.

De schoonmoeder van de EU, Frau Merkel, waarschuwt Syriza om de afgesproken engagementen na te leven. Hans-Peter Friedrich, vicevoorzitter van de CDU, stelt het straffer: "De Grieken hebben het recht om te stemmen op wie ze willen, maar wij hebben het recht om te stoppen met het financieren van hun schulden". De twee zullen dus waarschijnlijk clashen. Volgens De Tijd is de beurs gerust dat Syriza water bij de wijn gaat doen. Tsipras zal gezichtsverlies dan lijden. Hij moet een vette vis binnenhalen om zijn kiezers niet teleur te stellen.

Kwijtschelding van de schuld is niet bespreekbaar. Dit gaat de overheden miljarden kosten. Hoe zou onze federale overheid een bijkomende sanering van 8 miljard kunnen slikken? Van Overtveldt is kristalduidelijk: "Herstructurering overboord gooien en in eurozone blijven is onverzoenbaar". Het ziet er naar uit dat de N-VA Duitsland gaat ondersteunen in de Eurogroep.

De overwinning van eurokritisch links ligt ook andere landen zwaar op de maag. François Hollande was opvallend koeltjes. Hij schiet zijn kameraden niet direct af maar wijst net als Merkel naar de aangegane engagementen. Frankrijk is op Duitsland na de grootste geldschieter van Griekenland (55,209 miljard). Die rekening hangt ook als een molensteen rond de nek van de Fransen.

De enige mogelijkheid is de schuldafbouw op de lange baan schuiven samen met een bevriezing van de intrestlasten. Of Tsipras daarmee akkoord zal gaan is koffiedik kijken.

Domino-effect

Los van het financiële is er ook nog het politieke. Syriza kan als een ziekte verspreiden. Verkiezingen in Frankrijk en Spanje komen dichterbij en het FN en Podemos zijn populair.

Voor eurokritische partijen is Griekenland het voorbeeld van verzet. Zij zijn de volgenden in rij om een schuldherschikking te eisen. Wie gaat dit betalen? De Noord-Europeanen. Dan zal ook daar eurokritische partijen als AfD en PVV eisen om uit de transferunie te stappen.

En de traditionelen? Zij zitten tussen hamer en aambeeld. Als ze Griekenland te veel jennen, winnen de eurocritici in Zuid-Europa. Als ze te laks zijn, winnen de eurocritici in eigen land. Damn if you do, damn if you don't.

Conclusie

Wat wel duidelijk is, is het fiasco van de monetaire unie. Niemand is tevreden met het afgelegde discours. Allemaal omdat één land zich frauderend in de eurozone heeft geloosd, met medewerking van eurofiele collabo's die uit zijn op een Europese superstaat. De verantwoordelijkheid van de eurocratoische politici is groot. Een Grexit is minder angstwekkend dan de puinhoop van vandaag.

Reacties