Voor wie bekend is in de kringen is dit oud nieuws. Een kleine uitleg voor diegenen die het niet weten: op 28 februari houdt Jong N-VA voorzittersverkiezingen. De twee in meest in het oog springende kandidaten zijn Tomas Roggeman en Michel Cardon. Beide willen een actiever Jong N-VA, veranderingen in de organisatie en dergelijke. Wat voor een buitenstaander relevanter is de ideologie en de boodschap naar de buitenwereld toe. Hier zijn er toch wat verschillen.
Wat verbindt de beide heren?
Waarom is dit belangrijk om een blog over te schrijven? Wel, N-VA is de grootste partij in Vlaanderen. Als het dus regent in de jongerenpartij, dan druppelt het in de moederpartij. De nieuwe generatie gaat onder invloed staan van het gevolgd discours door de nieuwe voorzitter.
Vooreerst moet de gelijkenissen tussen beide heren belicht worden. Beide stellen zich op het vlak van waarden liberaal op. Vrijheid is een sleutelwoord, en die vrijheid moet gekoesterd worden. Beide heren stellen gemeenschapsvorming (communitarisme) centraal. Beide zijn niet bang om Vlaams-nationalist te zijn (al komt dat aspect minder tot uiting in de visietekst van Roggeman, wat dan weer verduidelijkt werd in het interview met Doorbraak). Beide zijn eurorealistisch en willen een EU-kerntaken debat houden.
Tot zo ver de inhoudelijke gelijkenissen. Deze zijn weinig anders dan de huidige standpunten van de moederpartij. De vernieuwing zal van dit aspect niet komen.
Wat onderscheidt de beide heren?
Tomas Roggeman houdt zich voor de rest op de vlakte qua ideologie. De hete appel wordt doorgeschoven naar een ideologisch congres. Voor hem is de visietekst geen ideologisch pamflet. Spijtig want dan kon ik de verschillen meer bediscussiëren.
Michel Cardon koos daar wel voor, en op een korte & bondige manier. Als men voor hem kiest, dan kiest men voor een toekomstige gevolgde ideologische visie.
Cardon is meer uitgesproken economisch liberaal: slanke overheid, verantwoordelijkheid, markteconomie en vrije handel. Het meest opvallende verschil is een duidelijk conservatief project.
Conservatisme
Conservatisme is weinig populair in Vlaanderen en de zogezegde conservatieve partij N-VA is alleen conservatief in woord, niet in daad. Toen de discussie over Zwarte Piet door Abou Jahjah losbarstte, was N-VA opvallend lauw tot zelfs afwezig. Het was niet Bart De Wever maar Bart Peeters die de traditie verdedigde in publiek.
Toen de wereld België leerde kennen als het land waar kinderen euthanasie konden plegen, was dat dankzij N-VA. Raar want conservatieve partijen zouden daar eerder tegen zijn (wegens christelijk traditionalisme). CD&V en Vlaams Belang bewezen wie de echte conservatieven toen waren.
Voor een conservatieve partij zijn dit flaters van formaat. Het conservatisme van N-VA is maar een dunne laag. De mogelijke conservatieve trekken (zoals het gemeenschapsdenken) kunnen evengoed onderdeel zijn van hun Vlaams-volknationalisme.
Als het van Cardon afhangt gaat N-VA echt conservatief worden en dat vanuit Jong N-VA. Vlaanderen moet het conservatisme eerst leren kennen. Dus wat is dat nu, conservatisme en kan dat Vlaanderen bekoren?
Fundamenten van conservatisme
Conservatisme is ongetwijfeld een ideologie met een kwalijke reputatie. Sommigen omschreven het als ondemocratisch dat de huidige wereld wilt verwerpen en terug gaan naar die goeie ouwe tijd (het Ancien Regime). Conservatisme is dat niet. Het is een volwaardige ideologie die qua democratisch gehalte vergelijkbaar is met socialisme. Het is niet inherent reactionair (ultraconservatisme is dat wel maar is eerder in het meer extreemrechtse kamp).
Conservatisme vertrekt van een samenleving met een gedeelde geschiedenis en met als hoeksteen het gezin. Over de tijd is deze geëvolueerd met waarden, normen en tradities (bv. de christelijke). Deze waarden zetten de sociale norm en scheppen sociale orde. Een conservatieve wilt deze sociale orde behouden en zachtjes laten evolueren (<=> progressivisme dat constant wilt veranderen) als dat nodig blijkt. Deze waarden kunnen ook liberaal of socialistisch zijn, vele conservatieven zijn het eens met waarden als verantwoordelijkheid nemen of "de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten".
Continuïteit en stabiliteit is vitaal, conservatieven zijn tegen revoluties, anarchisme of chaos. Ze zijn voor een sterke ordehandhaving, leger en justitie ("law & order"). Conservatieven zijn niet tegen om burgers zichzelf te laten beschermen door wapenbezit of door uitoefening van hun rechten (bv. privébezit). Voor conservatieven staat de overheid ten dienst van de samenleving, conservatieven verwerpen het etatisme en het socialistisch-liberale denken van de maakbaarheid van de samenleving.
Conservatieven werpen zich op als de beschermer van de eigenheid van de samenleving en staan niet zo positief tegenover immigratie. Een conservatieve zal immigratie niet als dusdanig verwerpen, maar eerder de immigrant aan te sporen om te assimileren in en conformeren met de samenleving.
Conservatieven zijn gelaten over de socio-economie. Conservatieven hebben geen drang voor gelijkheid, nivellering, herverdeling of andere socialistische dogma's. Conservatieven accepteren de sociale stratificatie die er bestaat, maar zullen wel maatregelen nemen om de sociale cohesie te bewaren. In de meeste gevallen zijn conservatieven sterk antisocialistisch.
Conservatisme en nationalisme gaan hand in hand; conservatieven zijn patriottistisch, protectionistisch en interventionistisch. Identiteit is ook belangrijk voor de conservatieven.
Dit zijn in een notendop de fundamenten van conservatisme. De vraag is: zou Cardon hiermee kunnen scoren?
Conclusie
Vlaanderen was in oorsprong conservatief. De CVP had jarenlang de meerderheid. Deze is afgebrokkeld, en met deze neergang ook het conservatisme. Vlaanderen is al vele jaren bestuurd door socialisten, christendemocraten en liberalen. Het conservatisme is een scheldwoord geworden voor een star iemand.
En toch, is het conservatisme blijven sluimeren. Vlamingen appreciëren een kordaat veiligheids- en immigratiebeleid. Er is zeker nog potentieel om de conservatieve geest uit de fles te halen.
Cardon kan proberen om Vlaanderen warm te maken voor het conservatisme via Jong N-VA. Zelfs al zou hij nipt verliezen, conservatisme zal besproken worden op het ideologisch congres.
Zoals ik in het begin zei, als het regent in de jongerenpartij dan druppelt het in de moederpartij.
Wat verbindt de beide heren?
Waarom is dit belangrijk om een blog over te schrijven? Wel, N-VA is de grootste partij in Vlaanderen. Als het dus regent in de jongerenpartij, dan druppelt het in de moederpartij. De nieuwe generatie gaat onder invloed staan van het gevolgd discours door de nieuwe voorzitter.
Vooreerst moet de gelijkenissen tussen beide heren belicht worden. Beide stellen zich op het vlak van waarden liberaal op. Vrijheid is een sleutelwoord, en die vrijheid moet gekoesterd worden. Beide heren stellen gemeenschapsvorming (communitarisme) centraal. Beide zijn niet bang om Vlaams-nationalist te zijn (al komt dat aspect minder tot uiting in de visietekst van Roggeman, wat dan weer verduidelijkt werd in het interview met Doorbraak). Beide zijn eurorealistisch en willen een EU-kerntaken debat houden.
Tot zo ver de inhoudelijke gelijkenissen. Deze zijn weinig anders dan de huidige standpunten van de moederpartij. De vernieuwing zal van dit aspect niet komen.
Wat onderscheidt de beide heren?
Tomas Roggeman houdt zich voor de rest op de vlakte qua ideologie. De hete appel wordt doorgeschoven naar een ideologisch congres. Voor hem is de visietekst geen ideologisch pamflet. Spijtig want dan kon ik de verschillen meer bediscussiëren.
Michel Cardon koos daar wel voor, en op een korte & bondige manier. Als men voor hem kiest, dan kiest men voor een toekomstige gevolgde ideologische visie.
Cardon is meer uitgesproken economisch liberaal: slanke overheid, verantwoordelijkheid, markteconomie en vrije handel. Het meest opvallende verschil is een duidelijk conservatief project.
Conservatisme
Conservatisme is weinig populair in Vlaanderen en de zogezegde conservatieve partij N-VA is alleen conservatief in woord, niet in daad. Toen de discussie over Zwarte Piet door Abou Jahjah losbarstte, was N-VA opvallend lauw tot zelfs afwezig. Het was niet Bart De Wever maar Bart Peeters die de traditie verdedigde in publiek.
Toen de wereld België leerde kennen als het land waar kinderen euthanasie konden plegen, was dat dankzij N-VA. Raar want conservatieve partijen zouden daar eerder tegen zijn (wegens christelijk traditionalisme). CD&V en Vlaams Belang bewezen wie de echte conservatieven toen waren.
Voor een conservatieve partij zijn dit flaters van formaat. Het conservatisme van N-VA is maar een dunne laag. De mogelijke conservatieve trekken (zoals het gemeenschapsdenken) kunnen evengoed onderdeel zijn van hun Vlaams-volknationalisme.
Als het van Cardon afhangt gaat N-VA echt conservatief worden en dat vanuit Jong N-VA. Vlaanderen moet het conservatisme eerst leren kennen. Dus wat is dat nu, conservatisme en kan dat Vlaanderen bekoren?
Fundamenten van conservatisme
Conservatisme is ongetwijfeld een ideologie met een kwalijke reputatie. Sommigen omschreven het als ondemocratisch dat de huidige wereld wilt verwerpen en terug gaan naar die goeie ouwe tijd (het Ancien Regime). Conservatisme is dat niet. Het is een volwaardige ideologie die qua democratisch gehalte vergelijkbaar is met socialisme. Het is niet inherent reactionair (ultraconservatisme is dat wel maar is eerder in het meer extreemrechtse kamp).
Conservatisme vertrekt van een samenleving met een gedeelde geschiedenis en met als hoeksteen het gezin. Over de tijd is deze geëvolueerd met waarden, normen en tradities (bv. de christelijke). Deze waarden zetten de sociale norm en scheppen sociale orde. Een conservatieve wilt deze sociale orde behouden en zachtjes laten evolueren (<=> progressivisme dat constant wilt veranderen) als dat nodig blijkt. Deze waarden kunnen ook liberaal of socialistisch zijn, vele conservatieven zijn het eens met waarden als verantwoordelijkheid nemen of "de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten".
Continuïteit en stabiliteit is vitaal, conservatieven zijn tegen revoluties, anarchisme of chaos. Ze zijn voor een sterke ordehandhaving, leger en justitie ("law & order"). Conservatieven zijn niet tegen om burgers zichzelf te laten beschermen door wapenbezit of door uitoefening van hun rechten (bv. privébezit). Voor conservatieven staat de overheid ten dienst van de samenleving, conservatieven verwerpen het etatisme en het socialistisch-liberale denken van de maakbaarheid van de samenleving.
Conservatieven werpen zich op als de beschermer van de eigenheid van de samenleving en staan niet zo positief tegenover immigratie. Een conservatieve zal immigratie niet als dusdanig verwerpen, maar eerder de immigrant aan te sporen om te assimileren in en conformeren met de samenleving.
Conservatieven zijn gelaten over de socio-economie. Conservatieven hebben geen drang voor gelijkheid, nivellering, herverdeling of andere socialistische dogma's. Conservatieven accepteren de sociale stratificatie die er bestaat, maar zullen wel maatregelen nemen om de sociale cohesie te bewaren. In de meeste gevallen zijn conservatieven sterk antisocialistisch.
Conservatisme en nationalisme gaan hand in hand; conservatieven zijn patriottistisch, protectionistisch en interventionistisch. Identiteit is ook belangrijk voor de conservatieven.
Dit zijn in een notendop de fundamenten van conservatisme. De vraag is: zou Cardon hiermee kunnen scoren?
Conclusie
Vlaanderen was in oorsprong conservatief. De CVP had jarenlang de meerderheid. Deze is afgebrokkeld, en met deze neergang ook het conservatisme. Vlaanderen is al vele jaren bestuurd door socialisten, christendemocraten en liberalen. Het conservatisme is een scheldwoord geworden voor een star iemand.
En toch, is het conservatisme blijven sluimeren. Vlamingen appreciëren een kordaat veiligheids- en immigratiebeleid. Er is zeker nog potentieel om de conservatieve geest uit de fles te halen.
Cardon kan proberen om Vlaanderen warm te maken voor het conservatisme via Jong N-VA. Zelfs al zou hij nipt verliezen, conservatisme zal besproken worden op het ideologisch congres.
Zoals ik in het begin zei, als het regent in de jongerenpartij dan druppelt het in de moederpartij.
Reacties