Er is wél een politiek generatieconflict

Opmerkelijk interview van Frank Vandenbroucke in Terzake. Het begin ging grotendeels over het sociaal conflict. Dit gleed af in een intentieproces over N-VA. Uiteindelijk sloot het af over het pessimisme dat heerst onder de jeugd.

Politiek of sociaal conflict?

Vandenbroucke is bezorgd over het sociaal conflict. Het wordt net niet omschreven als "duistere krachten" die het conflict willen opstuwen. De vinger werd eerder naar N-VA gewezen dan naar de vakbonden. Hij stelt dat N-VA altijd gelijk gaat krijgen. Je kan het smerig vinden (onderdeel van het politiek spel), maar hij heeft gelijk. Voor de volledigheid moest ook de vakbond een intentieproces krijgen.

Elke kant in dit conflict probeert politieke munt te slaan. Deze regering kan falen. De N-VA zal er het bewijs van de noodzaak van confederalisme in zien. De vakbond zal victorie kraaien en krijgt de mogelijkheid PS-sp.a in de regering te hijsen. De regering kan succesvol zijn. De N-VA zal stellen dat de kracht van verandering mogelijk is. De vakbond kan N-VA als dictatoriaal en neoliberaal afschilderen.

Dit is een gevaarlijk pokerspel. Beide partijen bluffen erop los. Het is de gewone mens die het gelag betaalt. Het voorstel van Vandenbroucke over gelijk oversteken kan op bijval rekenen. Is het realistisch? Nee. De conservatieve vakbonden vinden altijd een nieuwe stok om deze regering te slaan. Elke verandering die het status-quo in vragen stelt, zal genadeloos afgeschoten worden. Het voorstel van de vakbonden voor het doorvoeren van een vermogenswinstbelasting wordt door de regering als hypocriet en contraproductief bestempeld.

Logisch denken komt niet meer te pas, dit is een puur politiek conflict. Links staat tegenover rechts. Alhoewel, de deur staat op een kier. Vermogenswinstbelasting kan uitgevoerd worden als onderdeel van een tax shift. Dreigt dit een symbolisch gebaar te worden (zoals Rutten het stelt) of gaat alle problemen echt met de noorderzon verdwijnen? Afwachten geblazen...

Generatieconflict

In de vorige blog over de Werkbond had ik gesteld dat er een generatieconflict bestaat. Vandenbroucke nuanceert dit, elke generatie had zijn pijntje. Wat maakt vandaag anders?

Ten eerste, de klimaatsverandering. Deze is geen klein bier. Dit is een serieuze gepeperde rekening dat de oude garde aan de jongeren geeft. Vele jongeren vrezen wat er komen gaat. Het helpt niet dat opkomende economieën de schuld op het Westen afschuift. De jonge generatie is evenzeer slachtoffer als zij, en het is unfair dat het hele gewicht van de wereld op hun schouders worden gelegd.

Ten tweede zijn er de religieuze conflicten. Samuel Huntingdon's theorie van botsende beschavingen wordt steeds meer werkelijkheid. Syriëstrijders, opgang van IS, shariawijken, ... zijn allen voorhoedes van een opkomende wereldbrand. Immigratie brengt dit dicht bij huis, en vele jongeren zijn ook bang. De immigratiepolitiek importeerde deze bedreiging, de vorige generatie wordt dan ook beschuldigd voor het opkomende extremisme.

Socio-economisch vooruitzichten zijn nog zo'n zorg van de jongeren. Vandenbroucke vergeleek de wereldoorlogen, de sociale conflicten van de jaren 60 en 80 met vandaag. Alleen waren die crisissen relatief kort. Europa sukkelt in een recessie door de beurscrash van 2009, de eurocrisis legde bloot hoe kwakkel de EU is en sociale onrechtvaardigheid drijft boven elke dag (ref. Luxleaks). Dichter bij huis is er de toenemende vergrijzing, schulden en werkloosheid.

Conclusie

Dit is nog maar de top van de ijsberg. Het is normaal dat jongeren pessimistisch zijn. Een enkele vraag moet gesteld worden: "Moeder, waarom leven wij?" Kan de oude generatie dit eerlijk beantwoorden?


Reacties