Ik vind niet dat een blog moet gebruikt moet worden voor persoonlijke replieken, maar de situatie verplicht mij om een repliek te geven. Naar aanleiding van een Twitterconversatie en een blog die ik heb gemaakt, werd ik in een andere blog door Paul Cockx beschuldigd van xenofobie en bekrompenheid ten aanzien van holebi's. Ik ga deze misvatting toch even rechtzetten
Misbegrepen quote
Paul Cockx neemt een zin uit mijn blog zeer kwalijk: "Tot nader orde is de meerderheid van de bevolking hetero (tot spijt van vele holebi's)." Paul Cockx was hierdoor overduidelijk gepikeerd, tot in die mate dat hij daaruit afleid dat ik denk dat holebi's "alles met een broek aan willen bespringen en alles wat niet Holebi is willen bekeren". Op één of andere manier (ik begrijp zelf niet hoe) eindigt het over de esthetische smaak van holebi's.
Uit die quote kan absoluut niet afgeleid worden dat ik geloof dat holebi's hetero's willen "bespringen". Paul Cockx kon wel afleiden dat ik denk dat holebi's hetero's willen "bekeren". Dit is aannemelijk zodat ik deze quote wel moet kaderen. Holebi's hebben (en Paul Cockx bevestigt dat) hun geaardheid tot norm verheven. De vraag dat men zou kunnen stellen: wat is de norm?
Norm en normaal zijn hebben twee betekenissen: (1) standaard, wat vaakst voorkomt en (2) morele gedragswet.
Norm als statistisch gegeven
In mijn blog heb ik bewust norm tussen aanhalingstekens geplaatst. In mijn blog focuste ik uitsluitend op één betekenis van norm als zijnde standaard, "normaal". Standaard of "normaal" zijn is door mij eerder als een statistisch gegeven beschouwd. Droog kan men stellen dat kenmerken van een groep mensen normaal zijn verdeeld, m.a.w. volgens een Gauss-curve.
Om het simpel en neutraal te houden zal ik het uitleggen met een hypothetisch voorbeeld: het kenmerk lichaamsgrootte van de man. Een Gauss-curve geeft op de x-as de waarde van het kenmerk weer (hier de lichaamslengte). Op de y-as wordt de waarschijnlijkheid weergegeven, als een waarde een waarschijnlijkheid heeft van 10%, dan is de kans dat men uit de groep random iemand neemt met die waarde 10% is. Dus als ik uit de wereldpopulatie random een man neem, is de kans dat deze 1,90 m groot is 10%.
De Gauss-curve wordt gekenmerkt door het gemiddelde µ en de standaarddeviatie (of standaardafwijking) σ. De gemiddelde man is 1,80 m groot en deze waarde is dus µ. Ik weet de standaardafwijking niet maar laten we hypothetisch 0,10 m nemen.
Zoals de figuur uitbeeld, geeft de oppervlakte onder de curve weer het percentage van de groep die dit kenmerk bezitten. Van alle mannen op de wereld zijn 34,1% 1,70 m tot 1,80 m groot. Deze percentages zijn op basis van een vuistregel.
Vanuit statistisch oogpunt stelt men de norm als diegene die meer dan 2 standaardafwijkingen verschillen. Dit maakt dat 95% van de groep daarbinnen vallen en 5% daarbuiten. De gelukkige 95% zijn dus "normaal" en de ongelukkige 5% "abnormaal". Concreet zijn de meeste mannen 1,60 tot 2,00 m groot. Reuzen van 2,1 m of dwergen van 1,50 m zijn dus "abnormaal".
Terug naar de holebi's, uit bevragingen is gebleken dat ruwweg 2-6% van de samenleving zich holebi noemt. Ruwweg kunnen we de 5%-95% vuistregel hier toepassen en stellen dat de holebi's vanuit statistisch gezien "abnormaal" zijn. Paul Cockx' uitspraak "Vandaag de dag is het evengoed de "norm" Holebi te zijn" verwerp ik dan ook uit statistisch oogpunt. Holebi-zijn is eerder de uitzondering dan de regel.
Voordat deze uit zijn verband wordt gerukt: ik vel hier geen oordeel. Ik stel niet dat "abnormale" holebi's per definitie "slecht" zijn. Het moreel luik heb ik hier bewust buitengehouden. Ik stel enkel vast dat een overgrote meerderheid van de mensen "normale hetero's" zijn en de minderheid "abnormale holebi's". Tot zover kan mij geen xenofobie of bekrompenheid verweten worden, ik poneer gewoonweg wetenschappelijke feiten.
Norm als morele code
Het moreel luik van de norm heb ik ook kort gekaderd. Het ingewikkelde aan normen als morele code is de definiëring ervan. Hierboven kon ik vrij makkelijk "normaal" definiëren. In morele termen is dit een pak moeilijker, en vooral emotioneler. Het etiket "abnormaal" draagt niemand graag, en het is in die wijze dat ik de reactie van Paul Cockx kader. Ik noemde zijn geaardheid als abnormaal en hij ervaart dit als beledigend.
Ik heb gesteld dat de overheid de plicht heeft om neutraal te zijn tegenover minderheden (zie hierboven, minderheid gedefinieerd als de 5% die van een kenmerk buiten het "normaal" zijn vallen) en ervoor te zorgen dat deze een gelijkwaardig onderdeel zijn van onze maatschappij . Ik maakte de vergelijking met mensen met een beperking of een andere etniciteit. Paul Cockx maakte hieruit dat ik holebi's als ziek bestempelt, quod non. Holebi's zijn onderdeel van een grotere groep van minderheden die onze samenleving rijk is, en zoals ik hierboven vermelde, moeten beschermd worden.
De morele normen zijn de verzameling gedragingen die mensen als "normaal" bestempelen en dus sociaal aanvaardbaar. Het zijn onzichtbare wetten waaraan mensen zich houden. De meeste normen zijn al vastgelegd in feitelijke wetten en door de ordediensten en justitie gehandhaafd (bv. diefstal en moord) maar het merendeel van de dagdagelijks gedragingen worden door de medemens als rechter, jury en beul goed- of afgekeurd (bv. overspel of bedrog).
Holebi's en de samenleving hebben historisch op gespannen voet gestaan. Nog niet zo lang geleden werd holebi-zijn als "abnormaal" beschouwd en werden holebi's paria's. Na de seksuele revolutie van mei '68 is dit (bijna) verleden tijd. De kern van de zaak is, wie bepaalt de norm? Paul Cockx heeft gelijk dat noch de Kerk noch de Staat enige zaken hebben in het determineren van morele normen onder burgers. De burgers zelf zijn de enige die die macht hebben. De burgers evolueerden met de huidige tijdsgeest.
Wat is de norm? Paul Cockx' uitspraak is niet volledig correct. Het is waar dat holebi-zijn geaccepteerd is (zelfs ik, ondanks de stropopredeneringen, intentieprocessen en karaktermoorden van Paul Cocks). Geen haan die er nu nog naar kraait (buiten de religieuze fundi's van IS). Af en toe hoor je al eens een conservatieve KVHVer tegensputteren en dan enkel over homohuwelijken in de Kerk, maar dit valt nog steeds binnen de vrije meningsuiting.
Het is niet waar dat holebi-zijn de norm is, holebi-acceptatie is de norm. De morele reden achter homo-acceptatie kan een paar opties zijn: (1) een je m'en fous-attitude, het boeit de andere burger niet wat je seksuele voorkeur is zolang het niet schadelijk voor hem is (een soort liberaal schaadprincipe), (2) een vrijheidsvisie, iedereen is vrij om te houden van wie dan ook. Gedrag waaruit blijkt dat men holebi's niet accepteert, zou dan ook afgekeurd worden.
Holebigedrag
Morele normen zijn gedragswetten, het accepteren van holebi's is daar één van maar holebigedrag is nog een ander paar mouwen. Holebi's hebben vaak last van stereotypes. Die stereotypes worden spijtig genoeg vaak bevestigd (o.a. in de media). Los of deze stereotypes waar zijn of niet, in de omgang wordt vaak zulk stereotype gedrag afgekeurd. Soms worden holebi's aanzien als aanstellers of aandachtstrekkers, die stelselmatig te koop lopen met hun geaardheid.
Vaak zijn zulke uitlatingen steevast onder de mat geveegd als zijnde homofoob, want het credo luidt: holebi's worden geaccepteerd, wees tolerant. Voor sommigen is dit voldoende om het zwijgen opgelegd te worden, voor anderen groeit het uit tot frustraties en minder tolerantie.
Het probleem met holebigedrag is, dat deze intrinsiek bij het holebi-zijn hoort. Of tenminste, dat zegt men vaak. Is het noodzakelijk als homo dat men "verwijfd" overkomt? Is men geen homo wanneer men niet "verwijfd" is? Ik ken homo's die niet "verwijfd" overkomen en zelfs zulk gedrag afkeuren. Zijn deze dan minder homo dan de anderen? Dat gedrag en identiteit is gelinkt staat buiten kijf, de vraag is enkel welk gedrag écht noodzakelijk is. Dit zou dan ook de stereotypen ontkrachten.
Een ander aspect is het scheiden van privé en publiek. In publiek gedraagt men zich anders en heeft men zelfs een andere identiteit. Ik zou het kunnen vergelijken met allochtonen en de identiteitscrisis die zij doormaken. In een debat met Etienne Vermeersch en Bart De Wever verwoordde De Wever dat men een publieke en een private identiteit heeft. De publieke identiteit kent geen etniciteit, godsdienst en ja, ook seksuele geaardheid. Holebi's hebben moeite met het scheiden van de private en publieke identiteit en willen op elke plaatst hun holebi-zijn etaleren. Dit botst met de maatschappij, men zegt dan "Doe eens normaal!". Normaal-zijn is dus een morele norm op zich en vertaal ik in een vorm van neutraliteit.
Ik daag hierbij Paul Cockx uit om aan zelfreflectie te doen en te determineren welke gedragingen absoluut noodzakelijk zijn en of zij hun seksuele geaardheid moeten uiten 24/24 of deze liever privé houden.
Paul Cockx uitte ook kritiek op mijn uitspraak dat Çavaria een politieke organisatie is. Het rare is, hij ontkent dit niet (ook al is hij daar zelf niet tevreden over, wat ik respecteer). De situatie is nu eenmaal zoals het is. Wat Paul Cockx tegen de borst stoot is dat ik de regenboogvlag als een politiek symbool zie. Ironisch genoeg bevestigt Paul Cockx dit weerom.
Een politieke ideologie begint altijd met een (A) maatschappijanalyse, (B) een utopische samenleving en (C) een manier om van A naar B te gaan. Çavaria als politieke organisatie ontsnapt hier niet aan. Zij als belangenorganisatie vindt de huidige maatschappij niet holebi-vriendelijk genoeg en stelt regelmatig eisenpakketten voor om tot een holebi-vriendelijke maatschappij te komen.
Paul Cockx drukt op het hart dat de regenboogvlag enkel waardes uitdraagt en dat mijn vergelijking met nationale vlaggen niet juist is. Desondanks zijn beide een symbool van de identiteit van een gemeenschap. Bij onderdrukking of discriminatie van die gemeenschap wordt deze vlag zo veel meer, het wordt een politieke boodschap voor meer rechten en erkenning. De regenboogvlag ontsnapt hier niet aan en Paul Cockx verwoordt de boodschap treffend: "Wij zijn hier, Wij blijven hier, leer er mee leven!!". Het is trouwens Çavaria zelf die de lokale overheden vraagt om de regenboogvlag uit te hangen met als doel hun politieke boodschap te verspreiden. De onschuld van de regenboogvlag kan niet staande worden gehouden.
Terug te komen op mijn blog, dit is een flagrante schending van de overheidsneutraliteit. Zelfs al vindt Paul Cockx dat zijn boodschap de waarheid is, in een democratie bestaat deze niet. Er is enkel vrije meningsuiting en het vrije debat. Er zijn nog steeds mensen die niet 100% achter de politieke boodschap staan van Çavaria. Een overheid mag dan ook geen expliciete steun geven aan geen enkele zijde of zij zouden een deel van hun burgers uitsluiten.
Als verdediger van de liberale democratie ben ik tegen de uitholling van de beginselen van die democratie, zo bepaald door John Stuart Mill en gemeengoed voor de rest van de wereld. Er mag dan ook geen uitzondering zijn, zelfs niet voor holebi's en hun goed gemeend politiek project. De regenboogvlag is een symbool voor dat politiek project. De overheid is politiek neutraal en kan geen politieke vlaggen uithangen, punt aan de lijn.
Conclusie
Ik ben terecht verbolgen over de uitlatingen van Paul Cockx en de beschuldigingen van bekrompenheid en xenofobie. Deze zijn duidelijk niet waar. Dit is een pure karaktermoord, geuit in een vlaag van woede en uitgelokt door een overhaaste conclusie van uit de context gerukte quotes. In een gevoelig debat zijn emoties een slechte raadgever. Ik adviseer Paul Cockx om dingen niet persoonlijk op te nemen en om zelf eens in de schoenen van de tegenpartij te staan en met een open geest naar diens argumenten te kijken. Het is zo dat misbegrepen blogs in een scheldtirade eindigen.
Misbegrepen quote
Paul Cockx neemt een zin uit mijn blog zeer kwalijk: "Tot nader orde is de meerderheid van de bevolking hetero (tot spijt van vele holebi's)." Paul Cockx was hierdoor overduidelijk gepikeerd, tot in die mate dat hij daaruit afleid dat ik denk dat holebi's "alles met een broek aan willen bespringen en alles wat niet Holebi is willen bekeren". Op één of andere manier (ik begrijp zelf niet hoe) eindigt het over de esthetische smaak van holebi's.
Uit die quote kan absoluut niet afgeleid worden dat ik geloof dat holebi's hetero's willen "bespringen". Paul Cockx kon wel afleiden dat ik denk dat holebi's hetero's willen "bekeren". Dit is aannemelijk zodat ik deze quote wel moet kaderen. Holebi's hebben (en Paul Cockx bevestigt dat) hun geaardheid tot norm verheven. De vraag dat men zou kunnen stellen: wat is de norm?
Norm en normaal zijn hebben twee betekenissen: (1) standaard, wat vaakst voorkomt en (2) morele gedragswet.
Norm als statistisch gegeven
In mijn blog heb ik bewust norm tussen aanhalingstekens geplaatst. In mijn blog focuste ik uitsluitend op één betekenis van norm als zijnde standaard, "normaal". Standaard of "normaal" zijn is door mij eerder als een statistisch gegeven beschouwd. Droog kan men stellen dat kenmerken van een groep mensen normaal zijn verdeeld, m.a.w. volgens een Gauss-curve.
.svg.png) |
| © Wikipedia |
De Gauss-curve wordt gekenmerkt door het gemiddelde µ en de standaarddeviatie (of standaardafwijking) σ. De gemiddelde man is 1,80 m groot en deze waarde is dus µ. Ik weet de standaardafwijking niet maar laten we hypothetisch 0,10 m nemen.
Zoals de figuur uitbeeld, geeft de oppervlakte onder de curve weer het percentage van de groep die dit kenmerk bezitten. Van alle mannen op de wereld zijn 34,1% 1,70 m tot 1,80 m groot. Deze percentages zijn op basis van een vuistregel.
Vanuit statistisch oogpunt stelt men de norm als diegene die meer dan 2 standaardafwijkingen verschillen. Dit maakt dat 95% van de groep daarbinnen vallen en 5% daarbuiten. De gelukkige 95% zijn dus "normaal" en de ongelukkige 5% "abnormaal". Concreet zijn de meeste mannen 1,60 tot 2,00 m groot. Reuzen van 2,1 m of dwergen van 1,50 m zijn dus "abnormaal".
Terug naar de holebi's, uit bevragingen is gebleken dat ruwweg 2-6% van de samenleving zich holebi noemt. Ruwweg kunnen we de 5%-95% vuistregel hier toepassen en stellen dat de holebi's vanuit statistisch gezien "abnormaal" zijn. Paul Cockx' uitspraak "Vandaag de dag is het evengoed de "norm" Holebi te zijn" verwerp ik dan ook uit statistisch oogpunt. Holebi-zijn is eerder de uitzondering dan de regel.
Voordat deze uit zijn verband wordt gerukt: ik vel hier geen oordeel. Ik stel niet dat "abnormale" holebi's per definitie "slecht" zijn. Het moreel luik heb ik hier bewust buitengehouden. Ik stel enkel vast dat een overgrote meerderheid van de mensen "normale hetero's" zijn en de minderheid "abnormale holebi's". Tot zover kan mij geen xenofobie of bekrompenheid verweten worden, ik poneer gewoonweg wetenschappelijke feiten.
Norm als morele code
Het moreel luik van de norm heb ik ook kort gekaderd. Het ingewikkelde aan normen als morele code is de definiëring ervan. Hierboven kon ik vrij makkelijk "normaal" definiëren. In morele termen is dit een pak moeilijker, en vooral emotioneler. Het etiket "abnormaal" draagt niemand graag, en het is in die wijze dat ik de reactie van Paul Cockx kader. Ik noemde zijn geaardheid als abnormaal en hij ervaart dit als beledigend.
Ik heb gesteld dat de overheid de plicht heeft om neutraal te zijn tegenover minderheden (zie hierboven, minderheid gedefinieerd als de 5% die van een kenmerk buiten het "normaal" zijn vallen) en ervoor te zorgen dat deze een gelijkwaardig onderdeel zijn van onze maatschappij . Ik maakte de vergelijking met mensen met een beperking of een andere etniciteit. Paul Cockx maakte hieruit dat ik holebi's als ziek bestempelt, quod non. Holebi's zijn onderdeel van een grotere groep van minderheden die onze samenleving rijk is, en zoals ik hierboven vermelde, moeten beschermd worden.
De morele normen zijn de verzameling gedragingen die mensen als "normaal" bestempelen en dus sociaal aanvaardbaar. Het zijn onzichtbare wetten waaraan mensen zich houden. De meeste normen zijn al vastgelegd in feitelijke wetten en door de ordediensten en justitie gehandhaafd (bv. diefstal en moord) maar het merendeel van de dagdagelijks gedragingen worden door de medemens als rechter, jury en beul goed- of afgekeurd (bv. overspel of bedrog).
Holebi's en de samenleving hebben historisch op gespannen voet gestaan. Nog niet zo lang geleden werd holebi-zijn als "abnormaal" beschouwd en werden holebi's paria's. Na de seksuele revolutie van mei '68 is dit (bijna) verleden tijd. De kern van de zaak is, wie bepaalt de norm? Paul Cockx heeft gelijk dat noch de Kerk noch de Staat enige zaken hebben in het determineren van morele normen onder burgers. De burgers zelf zijn de enige die die macht hebben. De burgers evolueerden met de huidige tijdsgeest.
Wat is de norm? Paul Cockx' uitspraak is niet volledig correct. Het is waar dat holebi-zijn geaccepteerd is (zelfs ik, ondanks de stropopredeneringen, intentieprocessen en karaktermoorden van Paul Cocks). Geen haan die er nu nog naar kraait (buiten de religieuze fundi's van IS). Af en toe hoor je al eens een conservatieve KVHVer tegensputteren en dan enkel over homohuwelijken in de Kerk, maar dit valt nog steeds binnen de vrije meningsuiting.
Het is niet waar dat holebi-zijn de norm is, holebi-acceptatie is de norm. De morele reden achter homo-acceptatie kan een paar opties zijn: (1) een je m'en fous-attitude, het boeit de andere burger niet wat je seksuele voorkeur is zolang het niet schadelijk voor hem is (een soort liberaal schaadprincipe), (2) een vrijheidsvisie, iedereen is vrij om te houden van wie dan ook. Gedrag waaruit blijkt dat men holebi's niet accepteert, zou dan ook afgekeurd worden.
Holebigedrag
Morele normen zijn gedragswetten, het accepteren van holebi's is daar één van maar holebigedrag is nog een ander paar mouwen. Holebi's hebben vaak last van stereotypes. Die stereotypes worden spijtig genoeg vaak bevestigd (o.a. in de media). Los of deze stereotypes waar zijn of niet, in de omgang wordt vaak zulk stereotype gedrag afgekeurd. Soms worden holebi's aanzien als aanstellers of aandachtstrekkers, die stelselmatig te koop lopen met hun geaardheid.
Vaak zijn zulke uitlatingen steevast onder de mat geveegd als zijnde homofoob, want het credo luidt: holebi's worden geaccepteerd, wees tolerant. Voor sommigen is dit voldoende om het zwijgen opgelegd te worden, voor anderen groeit het uit tot frustraties en minder tolerantie.
Het probleem met holebigedrag is, dat deze intrinsiek bij het holebi-zijn hoort. Of tenminste, dat zegt men vaak. Is het noodzakelijk als homo dat men "verwijfd" overkomt? Is men geen homo wanneer men niet "verwijfd" is? Ik ken homo's die niet "verwijfd" overkomen en zelfs zulk gedrag afkeuren. Zijn deze dan minder homo dan de anderen? Dat gedrag en identiteit is gelinkt staat buiten kijf, de vraag is enkel welk gedrag écht noodzakelijk is. Dit zou dan ook de stereotypen ontkrachten.
Een ander aspect is het scheiden van privé en publiek. In publiek gedraagt men zich anders en heeft men zelfs een andere identiteit. Ik zou het kunnen vergelijken met allochtonen en de identiteitscrisis die zij doormaken. In een debat met Etienne Vermeersch en Bart De Wever verwoordde De Wever dat men een publieke en een private identiteit heeft. De publieke identiteit kent geen etniciteit, godsdienst en ja, ook seksuele geaardheid. Holebi's hebben moeite met het scheiden van de private en publieke identiteit en willen op elke plaatst hun holebi-zijn etaleren. Dit botst met de maatschappij, men zegt dan "Doe eens normaal!". Normaal-zijn is dus een morele norm op zich en vertaal ik in een vorm van neutraliteit.
Ik daag hierbij Paul Cockx uit om aan zelfreflectie te doen en te determineren welke gedragingen absoluut noodzakelijk zijn en of zij hun seksuele geaardheid moeten uiten 24/24 of deze liever privé houden.
Paul Cockx uitte ook kritiek op mijn uitspraak dat Çavaria een politieke organisatie is. Het rare is, hij ontkent dit niet (ook al is hij daar zelf niet tevreden over, wat ik respecteer). De situatie is nu eenmaal zoals het is. Wat Paul Cockx tegen de borst stoot is dat ik de regenboogvlag als een politiek symbool zie. Ironisch genoeg bevestigt Paul Cockx dit weerom.
Een politieke ideologie begint altijd met een (A) maatschappijanalyse, (B) een utopische samenleving en (C) een manier om van A naar B te gaan. Çavaria als politieke organisatie ontsnapt hier niet aan. Zij als belangenorganisatie vindt de huidige maatschappij niet holebi-vriendelijk genoeg en stelt regelmatig eisenpakketten voor om tot een holebi-vriendelijke maatschappij te komen.
Paul Cockx drukt op het hart dat de regenboogvlag enkel waardes uitdraagt en dat mijn vergelijking met nationale vlaggen niet juist is. Desondanks zijn beide een symbool van de identiteit van een gemeenschap. Bij onderdrukking of discriminatie van die gemeenschap wordt deze vlag zo veel meer, het wordt een politieke boodschap voor meer rechten en erkenning. De regenboogvlag ontsnapt hier niet aan en Paul Cockx verwoordt de boodschap treffend: "Wij zijn hier, Wij blijven hier, leer er mee leven!!". Het is trouwens Çavaria zelf die de lokale overheden vraagt om de regenboogvlag uit te hangen met als doel hun politieke boodschap te verspreiden. De onschuld van de regenboogvlag kan niet staande worden gehouden.
Terug te komen op mijn blog, dit is een flagrante schending van de overheidsneutraliteit. Zelfs al vindt Paul Cockx dat zijn boodschap de waarheid is, in een democratie bestaat deze niet. Er is enkel vrije meningsuiting en het vrije debat. Er zijn nog steeds mensen die niet 100% achter de politieke boodschap staan van Çavaria. Een overheid mag dan ook geen expliciete steun geven aan geen enkele zijde of zij zouden een deel van hun burgers uitsluiten.
Als verdediger van de liberale democratie ben ik tegen de uitholling van de beginselen van die democratie, zo bepaald door John Stuart Mill en gemeengoed voor de rest van de wereld. Er mag dan ook geen uitzondering zijn, zelfs niet voor holebi's en hun goed gemeend politiek project. De regenboogvlag is een symbool voor dat politiek project. De overheid is politiek neutraal en kan geen politieke vlaggen uithangen, punt aan de lijn.
Conclusie
Ik ben terecht verbolgen over de uitlatingen van Paul Cockx en de beschuldigingen van bekrompenheid en xenofobie. Deze zijn duidelijk niet waar. Dit is een pure karaktermoord, geuit in een vlaag van woede en uitgelokt door een overhaaste conclusie van uit de context gerukte quotes. In een gevoelig debat zijn emoties een slechte raadgever. Ik adviseer Paul Cockx om dingen niet persoonlijk op te nemen en om zelf eens in de schoenen van de tegenpartij te staan en met een open geest naar diens argumenten te kijken. Het is zo dat misbegrepen blogs in een scheldtirade eindigen.
Reacties