Hetze voor een banale cartoon

Een week geleden kwam (de ondertussen ex) ondervoorzitter van Jong N-VA in een ware shitstorm na het posten van een wansmakelijke cartoon. Zoals verwacht werd dit breed door de media uitgesmeerd. De manier waarop is ronduit degoutant. Moederpartij N-VA gaat ook niet vrijuit, hun rol in deze zaak is ronduit laf te noemen.

Inleiding

Als ik een blog moest schrijven voor elke ophef in de politiek-correcte bubbelwereld, ik zou elke dag bezig zijn. Ik doe dit alleen als het echt de spuigaten uitloopt. Soms is de reactie van de hetzemedia zo walgelijk, zo oneerlijk, zo disproportioneel onrechtvaardig, dat ik automatisch sympathie krijg met de underdog. Ik kan niet wegkijken bij zoveel onrecht.

De arme sukkelaar van deze week is Dylan Vandersnickt. Vorige week postte hij op Facebook een cartoon als reactie op de extremistische acties van twee linkse activisten. In die cartoon heeft hij de hoofden van de actoren vervangen door die van de activisten. De vrouwelijke activist wordt verkracht, de mannelijke activist geëxecuteerd.

Dit is natuurlijk wansmakelijk, je doet simpelweg zoiets niet. Je maakt een cartoon niet zo persoonlijk. Dylan Vandersnickt nam terecht de verantwoordelijkheid op zich en nam ontslag om verdere schade te vermijden. Hij werd een week later naar de studio van De Afspraak uitgenodigd voor een weerwoord.

De Afspraak mag dan wel van de openbare omroep VRT zijn, het is absoluut niet neutraal. Het blunderde eens door kritiekloos een ex-Syriëstrijder te interviewen. De presentator Bart Schols heeft overduidelijk een links signatuur. Wie als rechtse naar daar gaat, moet geen rode loper verwachten maar een spervuur aan vragen, intentieprocessen en dito meer. De aflevering van 23/05 spant toch wel de kroon.

Extreemlinks narratief

In De Afspraak legt Vandersnickt uit wat hij met die cartoon bedoelde. Bart Schols en zijn studiogasten willen hem niet geloven. Nochtans is het niet zo moeilijk.

Laten we de gewraakte cartoon eens aandachtig bekijken:

Jong N-VA’er deelt afbeelding waarop studente wordt verkracht: “Beseft hij niet hoe kwetsend dit is?”

We zien dus drie keer Pepe the Frog. Een Pepe stelt Angela Merkel voor, een Pepe stelt een terrorist met het typische baardje voor en een ander stelt een oliesjeik voor. Op de achtergrond zie je protestborden met "Refugees Welcome" etc. De twee activisten worden respectievelijk door de oliesjeik verkracht en door de terrorist geëxecuteerd.

Wie drie hersencellen heeft, weet exact welke betekenis deze cartoon heeft: linkse activisten willen open grenzen maar veel van die vluchtelingen zijn verkrachters en terroristen. Zij en wereldleiders zoals Angela Merkel kijken weg van die feiten. Hierdoor riskeren ze zelf verkracht en vermoord te worden door de "vluchtelingen" die ze zelf beschermden. Dit is een figuurlijke, geen letterlijke, lezing van deze cartoon (wat de bedoeling is van cartoons).

Toch herhaalt Bart Schols het narratief dat de marxistisch-leninistische jongerenpartij Comac heeft gelanceerd: Vandersnickt roept op tot verkrachting en executie van actievoerders. Van een extremistische beweging als Comac verwacht ik wel zo'n slecht karakter, van de media verwacht ik een meer kritische geest.

Nee, Bart Schols en alle studiogasten herhalen als een zombie het mantra "seksueel geweld" (de executie is blijkbaar minder erg). Ofwel moet ik concluderen dat ook zij een slecht karakter hebben (dat denk ik van niet), ofwel is dit een excellent voorbeeld van massahysterie. Al het rationele denken ging overboord, de verontwaardiging regeert en als een kudde schapen blaten zij na wat overeenkomt met hun Gutmensch-intuïties. De Pavloviaanse conditionering van de politiek-correctheid is weeral sterk bewezen.

Vernedering?

Vooral Darya Safai, nochtans een heel intelligente vrouw, ging zelfs een stap verder. Volgens haar was het feit dat de verkrachting langs achter gebeurde een teken dat Vandersnickt vrouwen "vernederde". Nochtans is "doggy style" de op één na meest favoriete sekspositie van vrouwelijke millenials. Damn, zoveel vrouwen die zich dagelijks zo laten vernederen!

Als je zoiets op nationale tv zegt, ben je ofwel wereldvreemd ofwel aan het spartelen om je verontwaardiging te rechtvaardigen. In de sociale psychologie heet dat "post hoc rationalisering" en hoe meer verontwaardigd men is, hoe absurder de post-hoc rationalisatie.

Safai daagde Vandersnickt op om met een argument te komen (hij doet niets anders) anders "stigmatiseer" je mensen. Ik ben allergisch aan dat woord door het veelvuldig gebruik en misbruik ervan. Wederom zijn alle hersencellen even met vakantie bij Safai. Het is een cartoon. Een cartoon heeft als stijlfiguur overdrijven van zaken. Een cartoon die de zaken kapot nuanceert, is simpelweg een slechte cartoon.

Guilty by association

De discussie draait dan in de richting van de maker van de cartoon, de meme en de figuur daarop: Pepe the Frog. Dit is een karakter dat vaak gebruikt wordt door alt-right, waarvan soms in een duidelijke extreemrechtse context.

Nu, ik vind de uitleg van Dylan Vandersnickt dat hij niets wist dat dit Pepe was ongeloofwaardig. In deze had ik eerder "Et alors?" gezegd. Pepe the Frog, wat dan nog? Het is niet omdat Pepe wordt gebruikt door de alt-right of in een extreemrechtse context dat deze cartoon dat ook is. Het is de verspreider van de meme die de boodschap bepaalt, niet de maker. Vaak is het niet eens geweten wie die meme heeft gemaakt en met welke bedoeling.

Het linken van elke Pepe the Frog cartoon aan nazisme alsof by guilty of association de verspreider ervan dezelfde nazistische idealen koestert, is gewoonweg absurd. Enkel een zieke geest zou zoiets belachelijks voorstellen. Een zieke geest is een goede beschrijving van een geest die is overgenomen door de parasiet van politiek-correctheid.

Net zoals het kort onderdompelen van een volledig gesteriliseerde kakkerlak in je drankje het hele drankje besmet heeft, zo voelen mensen intense walging over ideeën die besmet zijn met nazisme. Het is totaal irrationeel om te eisen dat Vandersnickt zich moet verantwoorden voor elke foute Pepe the Frog meme. Laten we bij de les blijven en enkele deze cartoon verantwoorden, dat is voor Schols en gasten blijkbaar al moeilijk genoeg.

Don't feed the troll media

Nu wordt het pas hilarisch (of gênant), na 9 minuten van politiek-correct kuddegedrag komt studiogast Wouter Verschelden (hoofdredacteur van newssite Newsmonkey) tot de conclusie dat de verdediging van Vandersnickt langs alle kanten rammelt. Verschelden is blijkbaar elke vorm van zelfkritiek vreemd.

Verschelden gaat zelfs een stapje verder: hij doet een rondje aan victim blaming. Hij erkent dat Vandersnickt gebruik heeft gemaakt van zijn vrijheid van meningsuiting (weliswaar, en daarover is iedereen het eens, op een domme wijze) dan nog had Vandersnickt simpelweg door het stof moeten kruipen en zichzelf erna censureren. Nochtans was het Schols die Vandersnickt uitnodigde voor De Afspraak en niet omgekeerd. Maar blijkbaar had Verschelden het idee dat hij op nationale televisie Vandersnickt onverdoofd kon slachten zonder enig weerwerk te verwachten.

In de surrealistische wereld van Verschelden ging Vandersnickt niet alleen stilzwijgend het politiek-correct verdict ondergaan, maar als hij zich verantwoordde ("minimaliseerde" in Verscheldentaal) dan "voedt hij de media" en heeft hij de tweede golf van de mediastorm volledig zelf gezocht. Alstublieft!

Verschelden beseft niet dat hij zojuist de media een nekschot heeft gegeven. Zonder verpinken legt hij uit dat het credo van de media identiek is aan "don't feed the troll". Trollen zijn narcistische personen op het internet die kicken van de ophef die ze zelf veroorzaken. Verschelden, Schols en de hele linkse media rim-ram zijn dus narcistische trollen, Verschelden zegt dat zelf met zoveel woorden.

Ik vind het gewoonweg schitterend hoe Vandersnickt Verschelden op zijn plaats. Niet alleen wordt de media gerund door een bende dramaqueens, ook verzaakt de media de zaken die echt belangrijk zijn. Zoals Vandersnickt zei, in plaats van een week te janken over een banale cartoon van een totaal onbekende, jonge aspirant-politicus, had de media beter kunnen focussen op wat écht verontwaardiging oproept: de erbarmelijke staat van de vrouwenrechten in Saoedi-Arabië. Als ik in de plaats van Verschelden zat, zou ik beschaamd mijn hoofd buigen en een mea culpa slaan. Dat hij dit niet deed, bewijst alleen de arrogantie en narcisme van de journalistiek.

Bovendien zijn de #JeSuisCharlie journalisten zoals Joël De Ceulaer walgelijk hypocriet. Toen Youssef Kobo vanwege een walgelijke Fastbookbericht gekscherend GAIA-activisten onverdoofd wou slachten, schreef De Ceulaer een stuk waarin hij Youssef Kobo verdedigt ("jeugdzonden") en zijn zelfgekozen ontslag hekelt. Hetzelfde deed hij niet met Vandersnickt, daarin volgt hij de opiniërend hoofdredacteur: "Wat zegt het over je waardenkader als je verkrachtingsprentjes maakt van tegenstanders?". Het is zelfs ironisch: twee dagen nadat hij wenste dat Vandersnickt werd buitengegooid, gebeurde dit ook. Met pek en veren.

Lafheid

Van de media is het te verwachten dat zij Vandersnickt niet gingen verdedigen. Van moederpartij N-VA had ik dat halvelings wel verwacht. Nee, N-VA schrapte hem als lid zonder meer.

Vandersnickt legt uit dat wanneer de mediastorm begon op maandag dat hij twee keer toe zijn ontslag als ondervoorzitter heeft aangeboden. Hij had wel door dat dit zijn (jongeren)partij ging schaden. Dit werd geweigerd met het gedacht: "Dat waait wel over." Uiteindelijk heeft Vandersnickt op woensdag zelf ontslag genomen. Met dit genereuze gebaar zou in principe de kous af moeten zijn.

Nee, donderdag werd op het nationaal hoofdkwartier van N-VA beslist dat Vandersnickt zelfs volledig werd geschrapt als lid. Acht jaar heeft Vandersnickt zich ingezet voor de partij. Na deze misstap heeft hij loyaal zelf ontslag genomen. En als dank veegt N-VA hem alsnog opzij als een kapot stuk speelgoed.

Dit is wraakroepend. N-VA heeft al langer de perceptie dat het geen partij van mensen is maar een partijmachine is. Het maakt niet uit of je als partijmilitant de partij ettelijke jaren hebt gesteund, ga je uit de bocht als mindere god dan ben je niets anders dan een liability die uit de weg geruimd moet worden. Andere, hogere partijleden die meer dan één keer in een mediastorm zijn terechtkomen, worden altijd door dik en dun gesteund. Ze zouden beter moeten weten.

Het is uit pure lafheid dat N-VA kroop voor de journalistieke Gutmenschen en Vandersnickt opofferde op het altaar van de politiek-correctheid. Het is te hopen dat de journalistieke goden dit offer gaan appreciëren maar waarschijnlijk niet. Het is een sterk staaltje paniekvoetbal waarbij N-VA een own goal scoorde. Nu hebben ze aan jongeren de boodschap gegeven: "Loop in de pas, kleur je buiten de lijntjes dan laten we je niet alleen als een baksteen vallen maar planten we een dolk in je rug erbovenop. Onverbiddelijk."

Onafhankelijkheid

In theorie bestaan er procedures om iemand als lid te schrappen. Die procedures werden overboord gegooid. Vandersnickt kon niet snel genoeg buiten liggen. Erger is dat Vandersnickt een jong N-VA'er is en je toch verwacht dat de jongerenpartij enige onafhankelijkheid heeft van de moederpartij. Niet dus. De tentakels van het bij wijlen stalinistisch partijbestuur van N-VA reiken tot in de jongerenpartij.

Toen de Vlaamse regeringspartijen de aparte subsidies voor de jongerenpartijen afschaften en onderbracht bij de partijfinanciering van de moederpartij, was Jong CD&V die waarschuwde dat de onafhankelijkheid van de jongerenpartij in gevaar was. Jong N-VA daarentegen noemde dat een "motie van wantrouwen". De ironie is dat moederpartij N-VA blijkbaar jongerenvoorzitter Tomas Roggeman niet vertrouwde en (neem ik aan) éénzijdig besliste zijn voormalige wingman met een pennentrek te schrappen. Karma, heet dat dan.

Conclusie

Vandersnickt werd onheus en onrechtvaardig behandeld door de media en zijn voormalige partij. Het siert hem dat hij niet rancuneus handelde. Hij aanvaardt als een moderne Jezus Christus zijn tocht door de politieke woestijn. Hij blijft politiek actief. Ik ben benieuwd wat zijn toekomst gaat brengen.

Reacties