#FlamandLivesMatter

Ik blog niet meer veel, maar één traditie wil ik behouden: mijn jaarlijkse 11 juli-blog. Ik ontsnap er niet aan: dit jaar gaat het over de Black Lives Matter protesten. Vlamingen kunnen dit begrijpen, vijftig jaar geleden gingen Vlamingen op de straat voor Leuven Vlaams. Dat is allemaal geschiedenis, toch?

Inleiding

Wie had kunnen denken dat de dood van een Afro-Amerikaan de verzamelde linkse zijde de corona-epidemie zou doen vergeten? Ook in Vlaanderen gingen zwarte Vlamingen op straat. Leopold II was mikpunt van veel woede.

Het is een publiek geheim dat veel flaminganten rechts zijn en niet happig zijn met de beeldenstorm. Dat leidde tot een aantal giftige gotcha-commentaren: "Die flaminganten zijn zo tegen de monarchie maar beschermen wel een massamoordenaar!". Alsof je niet én tegen de monarchie kan zijn én tegen de vernieling van publieke eigendom, want in tegenstelling tot de vandalen zijn de meeste flaminganten democraten in geest.

Toch worden in de dekoloniseringsgeest alle blanken op dezelfde hoop gegooid. België zou niet België zijn: de kolonisatie was communautair, waarbij de Cockerills en Frère's van deze wereld de Congo leegplunderde, terwijl de Vlamingen naar Congo gingen om het armoedig leven in België te ontvluchten (de historisch ongeletterden vergeten dat Vlaanderen tot de jaren zestig een achtergestelde regio was).

Dit is voltooid verleden tijd. Nu zijn de Vlamingen in België de "witte geprivilegieerden", zoals het in het woke-bastaardengels wordt gezegd. Is dat zo?

Flamand-racisme

Het passeerde zonder veel ruchtbaarheid. Sammy Mahdi, van de verste verte geen stamboekvlaming, werd vanuit een auto uitgemaakt voor 'sale Flamand' want hij was een CD&V'er.

De linkerzijde, en sommige Vlaams-nationalisten, minimaliseren dit soort uitlatingen. Een flamand is helemaal geen Vlaming, maar een way-of-life. Een flamand is iemand die stereotiep Vlaams gedrag vertoont. Het is zelfs een compliment, want flamand wordt met welvarend geassocieerd.

Niemand van de vergoelijkers vraagt zich af waarom het adjectief 'sale' zo vaak wordt gebruikt, hetzelfde 'sale Flamand' dat zo in zwang was tijdens de hoogdagen van het anti-Vlaams sentiment in Brussel en Wallonië.

Het anti-Vlaams sentiment is nooit weggaan, maar is blijven sluimeren. Het is getransformeerd: allochtonen hebben het gekaapt om hun gal te spuwen op de racistische Vlaming. In 2018 lanceerde ik de #flamandsisookracisme hashtag. Het verzamelt tweets en nieuwsartikels waarin Flamand op denigrerende wijze werd gebruikt.

The Belgian Connection

De hypergevoelige linkerzijde kraait er geen haar naar. Je kan de meest gore haatzaaierij uiten over flamands en dit zal nooit op TerZake komen. Waarom? Zijn zij dan geen Flamands?

De linkerzijde is zo ver heen, zo anti-Vlaams, dat ze zich niet eens aangesproken voelen. Meer zelfs, zij doen mee met het Flamand-racisme, want dat gaat niet over hen. Zij, die wonen in Gent of op de Zurenborg, zijn geen bekrompen Flamands. Zij zijn wereldburgers, Belgen die het Belgisch surrealisme omarmen.

Dat deert de Flamand-racisten niet. Ook bobo's zijn Flamands. Koketteren met de Belgische driekleur zal hen niet beschermen als je in elkaar geslagen wordt. Al geloof ik dat zelfs met een bloedneus en een gekneusde rib een gekke linkse zou geloven dat dit zijn verdiende loon door zijn racistische DNA.

Omgekeerd racisme

Zoals een ideologisch bezetene tegen Assita Kanko zei: een zwarte kan niet racistisch zijn. Deze perfide gedachtegang, vaak geloofd door de linkerzijde, is vanuit de States in Vlaanderen geïntroduceerd. Zelfs al zou iemand luidkeels "sale Flamand" roepen, dan nog is dat geen racisme. Want Vlamingen hebben macht, en de machtigen worden niet racistisch bejegend.

Toch is ressentiment ook een goede voedingsbodem voor racistische gedachten. Dit ressentiment wordt gevoed, vaak met pseudowetenschappelijk cijfermateriaal. In Vlaanderen zullen er waarschijnlijk praktijktesten komen, gebaseerd op de notie dat allochtonen minder vaak worden gevraagd voor een sollicitatie. Prof. Stijn Baert is de drijvende kracht hierachter. Een eerdere blog van mij en een meer diepgravende statistische analyse van Chris Borry maakt gehakt van zijn onderzoek.

In deze post-truth maatschappij met alternative facts doet er niet toe of je cijfers of feiten hebt, je moet gewoon het hardst je gevoelens uitschreeuwen. De perceptieoorlog wordt vuil gevochten. Rechts lanceert terminologie zoals "omgekeerd racisme" om anti-blank racisme mee aan te duiden. Eigenlijk is dat 'omgekeerd' er te veel aan. Racisme is racisme, ongeacht van wie het komt of wie racistisch wordt bejegend.

Institutioneel anti-Vlaams racisme

Wat mij nog het meest ergert, is de manifeste onwil om Vlamingen voor vol te zien.

Op het gedenkteken voor de 60ste verjaardag van de onafhankelijkheid van Congo stonden er maar liefst vier taalfouten. Er is niemand die deze fout opmerkte, omdat jaar na jaar de taalwetgeving in Brussel niet worden gerespecteerd. Vers van de pers: slechts 20% van de aanwervingen in de Brusselse gemeenten was in orde.

Ik heb altijd geleerd dat pestkoppen vroeg of laat hun verdiende loon krijgen. Een zekere Sophie W. presteerde het om de enige Vlaamse schepen in het college van Sint-Genesius-Rode weg te pesten, nota bene de vrouw van een voormalige premier. Welke straf kreeg ze? Ze werd premier van België.

De woorden 'structureel', 'systematisch' en 'institutioneel' worden in de mond gelegd als het gaat over racisme t.a.v. zwarten. Hoe moeten we dit dan noemen?

Conclusie

Wie gelooft dat racisme t.a.v. Vlamingen verleden tijd is, dwaalt. Elke dag kom je wel een 'sale flamand' tegen. Vroeger waren het Walen en Brusselaars die dat riepen, nu zijn het allochtonen. De mainstream media vindt het geen issue, maar de Vlaming is niet doofstom. Vlaams Belang wordt slapend rijk.

Ik heb een droom. Een droom dat alle Vlamingen, links of rechts, stamboek of niet, op dezelfde manier wordt behandeld. Dat iedereen kansen krijgt en kansen neemt. Een droom dat 11 juli voor iedereen een feestdag wordt, en niet enkel voor flaminganten. Een droom dat Vlamingen in een land leven waar ze niet worden behandeld als een stuk vuil. Ik ben nog meer dan ooit overtuigd dat die droom enkel een werkelijkheid wordt in een onafhankelijk Vlaanderen.

Ik wens iedereen een corona-veilig Vlaamse nationale feestdag!


Reacties