Verontrustende evolutie: van vakbond naar terreurorganisatie

Er is al veel inkt gevloeid over de vakbonden. Er wordt met scherp geschoten naar de aanpak van de vakbonden. De echte woorden worden nog niet uitgesproken: terreur. Verschuift de vakbond van militantisme naar terrorisme?

Wat is terreur?

Terreur wordt geassocieerd met eerder moslimextremisme. Nochtans is er ook binnenlandse terreur. Extreemlinkse en rechtse groepen hebben door middel van terreur hun agenda proberen door te drukken. Volgens Van Dale is terreur: "georganiseerd politiek geweld". Terrorisme is bepaald in het strafwetboek door artikel 137:
"Als terroristisch misdrijf wordt aangemerkt het misdrijf bepaald in de §§ 2 en 3 dat door zijn aard of context een land of een internationale organisatie ernstig kan schaden en opzettelijk gepleegd is met het oogmerk om een bevolking ernstige vrees aan te jagen of om de overheid of een internationale organisatie op onrechtmatige wijze te dwingen tot het verrichten of het zich onthouden van een handeling, of om de politieke, constitutionele, economische of sociale basisstructuren van een land of een internationale organisatie ernstig te ontwrichten of te vernietigen."
Een boterham vol. In hoeverre plegen vakbonden terrorisme? Dit is natuurlijk een knuppel in het hoenderhok gooien. En toch moet de discussie worden gevoerd: wanneer spreken we van syndicale acties en wanneer terreur? In artikel 137 wordt er gesproken van "ernstige schade", "ernstige vrees aan te jagen" of "op onrechtmatige wijze te dwingen van handelingen". Ja, vakbonden hebben dit gedaan. Het is allemaal een kwestie van intentie.

Ongenoegen uiten of schade berokkenen?

Zondag werd in de zevende dag een debat gehouden tussen Jos D'Haese (COMAC) en Bert Schelfhout (Jong Open-VLD, Werkbond). Een opmerkelijke uitspraak van D'Haese: als een meerderheid van vakbondsmensen een bedrijfsterrein bezetten mogen deze werkwilligen hinderen. De redenatie luidt dat een minderheid van werkwilligen (of  tijdelijke werkkrachten) het bedrijf draaiende kunnen houden. Daardoor zou de economische schade beperkt blijven en dus de staking op niets uitdraaien.

Er kan hier veel vraagtekens bij worden geplaatst. Wat als enkel een minderheid staakt en daardoor het hele bedrijf kan platleggen (NMBS)? Wordt pakweg een ziekenhuis gelijkgesteld aan een supermarkt? De grootste vraag luidt: waarvoor dient een staking? Is het om ongenoegen te uiten of om maximale economische schade toe te brengen? Voor de eerste maakt het niet echt uit hoeveel schade er is, de boodschap primeert. De laatste neigt meer naar het bovengenoemde terrorisme of tenminste kwaadaardigheid. Vakbonden zouden dus beter de schade-fetisj loslaten en focussen op het signaal.

Waarschuwen of bedriegen?

In dezelfde Zevende Dag mocht Bart De Wever weer klagen over de vakbonden. Een aanklacht waren de leugens en desinformatie dat de vakbonden gebruiken. Ik ben voor intellectuele eerlijkheid. Als er zaken zijn die scheef zijn, dan moeten deze benoemd worden. Als de zaken eerder genuanceerd zijn, moet deze nuance vermeld worden. De vakbonden hebben altijd gehamerd op de dalende lonen. Nu zijn er toch snoodaards van De Tijd die het berekend hebben en uitkomen op een netto stijging!

Het kan natuurlijk zijn dat de fiscale bollebozen in het vakbondshoofdkwartier een fout hebben gemaakt. Het kan evengoed zijn dat de vakbonden expres zaken weglaten, uitvergroten of zelfs verdraaien. Het is een algemeen iets dat in linkse middens heerst, men probeert de gewone man te misleiden. Sommige misleidingen zijn succesvol, weinigen hebben een economische kennis om alles te begrijpen. Sommige zijn zo doorzichtig dat het lachwekkend is.

Dit is off-topic, maar ik kan het niet laten om deze grappige doch schrijnende anekdote te vertellen. Op het congres van PVDA+ orakelde men over die 40 gevechtsvliegtuigen die men gaat aanschaffen en de besparingen in het onderwijs. De wakkeren onder ons (ik dus) weten dat defensie federaal is onderwijs Vlaams is. Mijn terechtwijzing op dit minuscuul detail werd niet in dank genomen. Het verweer dat de twee communicerende vaten zijn, deed mij van mijn stoel vallen en facepalmen. Ja zo ver kunnen we een linkse organisatie geloven. Een gewaarschuwd man/vrouw is er twee waard.

Hoe dan ook, de propaganda en desinformatie heeft één doel: angst aanjagen. Wederom strookt dit met de definitie van terrorisme.

Dwingen of beïnvloeden?

De vakbond is een drukkingsgroep. Ze vertegenwoordigt haar leden. Zij kan door middel van staken werkgevers en de regering beïnvloeden om naar hun grieven te luisteren. Natuurlijk is sociaal overleg de geprefereerde methode. Eerst praten, dan staken zou het motto moeten zijn. De vakbond was al duidelijk: deze regering is centrumrechtse herstelregering. Daartegen moet kordaat opgetreden worden.

In mijn allereerste blog schreef ik al dat staken meer en meer een collectieve bestraffing wordt. De vakbonden zijn het niet eens met de keuze van de kiezer. Door deze pijn te doen, hopen ze meer stemmen voor de vakbondsvriendelijke partijen (links) te vergaren. Rudy De Leeuw zei gisteren dat elke actie die mensen pijn doet, de regering haar schuld is. De vakbond gaat door totdat de regering luistert (of zoals Bart De Wever het verwoord: valt). De vermogenswinstbelasting wordt als veto gesteld.

Dus we hebben vakbondstopmannen en -vrouwen die de regering dwingt om hun gedachtegoed uit te voeren. Ga terug naar de definitie van terrorisme, we hebben bingo. Vakbonden zouden dan ook de democratie moeten respecteren. De regering is de enige legitieme macht die beslissingen mogen nemen. Het staat hen vrij om met belangengroepen te luisteren of te negeren. Het zijn zij die verantwoording voor hun daden moeten leggen aan het parlement en de kiezers. Vakbonden hebben die verantwoordelijkheid niet (ze hebben überhaupt niet eens rechtspersoonlijkheid). Vakbonden moeten de lijn kennen.

Geweld is niet ok

Mocht dit allemaal nog niemand overtuigd heeft van het terroristische kantje van de vakbond, zijn een paar uitspraken en acties van de FGTB voldoende om de twijfelaars te overhalen. FGTB mensen hebben gedreigd winkelruiten in te gooien (à propos: dit deed mij denken aan kristalnacht van de jaren 30) van niet-stakende winkeliers. FGTB mensen hebben al vandalisme gepleegd aan het hoofdkwartier van de MR. Dit werd gerechtvaardigd doordat de mensen kwaad zijn. Ik zwijg over de betoging die in rellen zijn uitgedraaid.

Nee FGTB, geweld is nooit gerechtvaardigd. Ik mag dan zo kwaad zijn, dit kan nooit daden van vandalisme goedkeuren. Of het nu gaat om een irritante buurman, je ex of gewoon iemand die je niet moet hebben, nooit is vandalisme en geweld ok. Als ik zo'n daad pleeg, zal ik voor de rechtbank komen. De vakbond heeft laten zien dat rechtspersoonlijkheid nodig is.

Conclusie

Kwatongen zullen beweren dat ik vakbonden wil afschaffen, militanten arresteren als terroristen en het stakingsrecht aan banden wil leggen. Niets is minder waar. Vakbonden zijn een onderdeel van onze democratie, onze geschiedenis. De dingen die zij hebben gedaan in het verleden zijn ongelofelijk positief. De wereld is een betere plek geworden dankzij hen. Ik herdenk dan ook de geboorte van Daens van 175 jaar geleden.

Al te vaak blijven vakbonden zich vastklampen aan het verleden. Welke organisatie dan ook, deze wordt overbodig met de jaren. De vakbond ontsnapt daar ook niet aan. Bekrompen stelt men dat zonder vakbonden de klok wordt teruggedraaid. Baarlijke nonsens natuurlijk. De vakbond moet vernieuwen, zich aanpassen aan de noden van de 21ste eeuw. Zeg maar een vakbond 2.0 worden.

Taboes moeten hier doorbroken worden: alternatieven voor stakingen, rechtspersoonlijkheid, recht op werken, minder populistische communicatie, ... Als "progressieve" organisatie kan de vakbond een voortrekkersrol spelen.

De vakbond die iedere politieke mening respecteert, die een deontologische code heeft en mensen bestraft als deze code wordt overtreden, die geen intentie heeft om schade te berokken, is de vakbond die bij mij sympathie heeft. Kortom, een ethische vakbond. Nu is het de beurt aan Leemans en De Leeuw om mijn droom waar te maken.

Reacties