Beste Kristof Calvo, zonder Vlaams-nationalisme was er geen 11 juli

In zijn wisselcolumn in De Morgen spuugt Kristof Calvo op de gedachte achter 11 juli. Als overtuigd belgicist kan Kristof Calvo niet anders, hij begrijpt de symboliek achter 11 juli niet en zoals vele jonge Vlamingen laat hij zich verleiden tot het belgicisme.

11 juli = meer Vlaanderen

"Waarom moet Vlaams altijd zo anti-Belgisch zijn?" stelt Calvo als vraag. Ik dacht even dat dit retorisch was maar blijkbaar ziet Calvo Vlaanderen en België niet als een contradictio in terminis. Meer nog, ik moet mijn lach inhouden als hij met een uitgestreken gezicht zegt: "Ons meertalig federaal model is er eentje om te koesteren."

Het is nogal simpel: Vlaanderen en België zijn communicerende vaten. Wie ijvert voor meer Vlaanderen, is voor minder België en vice versa. Calvo steekt in zijn boek "F*ck de zijlijn" niet onder stoelen of banken: hij wil de gemeenschappen afbouwen en herfederaliseren.

Dit is contrair aan de maatschappelijke tendensen van defederalisering, regionalisering en schaalverkleining, iets dat Groen met hun grassrootsdemocratie nog het meest zouden mee moeten sympathiseren. Nee, Calvo gelooft nog in 19de eeuwse top-down staatscontrole waarbij dat een verlichte elite staatsburgerschap opdringt ipv dat burgers hiervoor vrijwillig voor kiezen.

Afgelopen week waren er welgeteld drie communautaire rellen: de artsenquota, de benaming van nieuwe vergaderzaal en de pensioenhervorming van de politici. In alle drie dossiers (en nog vele, vele anderen) was er een fundamenteel meningsverschil tussen Waalse en Vlaamse politici. Calvo die de gemeenschappen wilt afbreken, ontkent dat er meningsverschillen zijn en wilt nog altijd in de illusie van een ondeelbaar verenigd België geloven, wat de realiteit ook moge zijn. Calvo vindt dat de keuze tussen Vlaming en Belg door de nationalisten wordt opgedrongen maar begrijpt niet dat de communautaire realiteit deze juist dwingt.

Vanuit dit perspectief is 11 juli eigenlijk elke dag, want elke dag worden wij geconfronteerd met het onland België met zijn kinderachtig gekibbel. Elke dag dat er niet gekozen wordt voor meer Vlaanderen maar voor het status-quo, is een dag dat men ons uitlacht in het buitenland. Elke dag van hoongelach en schande is een dag te veel.

11 juli = 1 mei van de Vlaams-nationalisten

Calvo maakt zich ook druk over wat hij de "kaping van de Vlaamse feestdag" noemt:
"Ik ben het immers beu hoe de Vlaamse feestdag gekaapt wordt door de V-partijen. Steeds meer willen ze daar hun feestje van maken, terwijl 11 juli de feestdag is van alle Vlamingen. Vorig jaar nog misbruikten Geert Bourgeois en Jan Peumans hun officiële speeches om uit het eigen partijprogramma te citeren. Je merkt die claim op 11 juli ook aan de lezingen her en der: niet zelden over de splitsing van het land of de transfers."
Zijn kritiek zou ik serieus nemen als deze niet ongelofelijk hypocriet is. 11 juli is inderdaad een feestdag voor voornamelijk Vlaams-nationalisten. Ja, de lezingen op 11 juli gaan steevast over Vlaamse emancipatie omdat er nog steeds onrecht bestaat in België. Ja, regerende Vlaams-nationale politici zullen communautaire redevoeringen houden, zelfs diegene die dit in een frigo hebben gestopt.

Is dit speciaal? Nee. 1 mei is ook een officiële feestdag maar is specifiek een feestdag voor het socialisme en syndicalisme. Net zoals dit jaar citeren linkse partijen uit hun partijprogramma. Het ABVV noemt 1 mei een strijddag voor rechtvaardigheid. Niemand ter rechterzijde klaagt dat zij uit de boot vallen, dat het gekaapt worden door de L-partijen. 1 mei is dus wat het is.

Indien Calvo dus intellectueel eerlijk wilt zijn, zou hij moeten ijveren voor een depolitisering van de feestdagen. Dan dient hij op te roepen om alle politieke spierballengerol tijdens lezingen en optochten te verbieden zodat iedereen... Ja wat kan iedereen dan doen? 1 mei en 11 juli zou maar saai zijn als iedereen met zijn luie krent in de zetel blijft zitten, genietend van een dagje vrij zonder zich te bekommeren om de symboliek erachter.

11 juli is dan ook in de eerste plaats een dag om de communautaire problematiek aan de kaak te stellen, hoe ongemakkelijk dit ook is voor belgicisten zoals Calvo. Indien Calvo hier niet tegen kan, moet hij maar een dag in het buitenland vertoeven. Zonder Vlaams-nationalisten zou er überhaupt geen 11 juli zijn geweest.

11 juli =/= rechts-conservatief

Calvo poneert wederom een retorische stelling:
"We moeten dringend af van het gelijkheidsteken tussen Vlaams enerzijds en rechts, conservatief en separatistisch anderzijds." 
Dit is 100% te danken aan linkse politici zoals Calvo, die het nalieten om ideologisch consequent te zijn. Overal ter wereld, van de Schotse SNP tot de Parti Québécois en het Koerdische PKK, is links en nationalisme absoluut geen vreemde combinatie.

Dat is ook logisch, de emancipatie van een onderdrukt volk staat in dezelfde lijn als de emancipatie van de onderdrukte vrouw of onderdrukte homoseksueel. Het volksnationalisme is een bij uitstek een progressief nationalisme dat zelfbeschikking en rechtvaardigheid centraal zet. Aan de andere zijde is staatsnationalisme en unitarisme juist een rechts-conservatieve stroming met nadruk op eenheid, traditie en status-quo.

Historisch was de Vlaamse beweging ook erg links, gaande van priester Daens tot Hendrik de Man. Waar is het fout gegaan? Links koos na WOII voor de totale afzwering van het nationalisme, het Vlaams-nationalisme in het bijzonder door de collaboratie. Links heeft dan ook de weg vrijgemaakt voor de verrechtsing van de Vlaamse beweging. Links heeft sindsdien nagelaten om een links nationalisme te proclameren, buiten een paar marginale initiatieven zoals Spirit en Vlinks.

En hier zijn wij nu: links dat in Vlaanderen en enkel in Vlaanderen de meest vurige pleitbezorgers zijn van België, ondanks zijn manifeste ongelijkheden en onrechtvaardigheden tegenover Vlamingen én Walen. En daardoor kan een door en door progressieve politicus zoals Calvo zijn liefde betuigen tegenover een 19de eeuws karkas.

21 juli = gêne

Calvo wordt in zijn column alsmaar meer hilarisch:
"Net daarom vind ik de gêne die je stilaan onvermijdelijk voelt bij de Vlaamse vlag of de tonen van de Vlaamse leeuw zo vervelend."
Ik vraag mij echt af hoe psychologisch fout Calvo kan zijn als deze zich schaamt voor de vlag van zijn eigen gemeenschap maar niet voor de Belgische tricolor.

Buiten de collaboratie, wat is er "fout" aan de Vlaamse Leeuw? En laten we nu eerlijk zijn: de collaboratie is ancient history, niet exclusief Vlaams-nationalistisch (de belgicistische Rex deed dit ook) of exclusief Vlaams (herinner Pétain in Frankrijk). Dat 75-jarige feiten nog gêne oproepen is totaal onnodig en eerlijk gezegd geschift. De Vlaamse beweging heeft al genoeg boete gedaan en zich geëxcuseerd voor de gebeurtenissen tijdens de WOII.

Hetzelfde kan niet gezegd worden voor de belgicisten. Er wordt al jarenlang door de Congolese gemeenschap geijverd voor een maatschappelijk debat rond de moordpartijen van Leopold II en diens beeltenissen overal in het straatbeeld. Een nieuwe film, the Legend of Tarzan gaat uitkomen in de bioscoop. Hopelijk leest Calvo de recensie die de NY Times maakt:
"And Tarzan needs a burden, something heavy enough to justify the exhumation of such a difficult fantasy figure. He gets one by proxy in “The Legend of Tarzan,” which opens with some historically informed text about King Leopold II of Belgium (1835-1909), known as the butcher of Congo for his role in murdering millions."
Belgicisten zoals Calvo die dit niet lezen zonder gêne, hebben geen hart. Ik hoop van harte dat deze film in België eindelijk eens de belgicisten tot introspectie duwt. Belgicisten zouden beter op 21 juli wanneer ze aan het buffet van de koning (nog zo'n vreselijk rechts-conservatief instituut) gaan aanschuiven zich eens goed schamen voor de misdaden die l'union fait la force heeft gedaan.

Ik zou mij ook schamen als internationale kranten België bestempelen als "failed state" omdat deze zijn basistaken (veiligheid en justitie) niet kan vervullen. Waarom niet? Omdat er Brusselse baronnen zijn die meer bezig zijn met provincialistische machtspolitiek dan te zorgen voor hun burgers. Omdat zelfs in de volledig federale bevoegdheden het Belgisch federaal model duidelijk niet werkt.

Ik zou mij ook schamen als België weeral met rode kaken naar een NAVO-top gaat omdat het niet de minimale budgettaire inspanning doet voor defensie. Bovendien moeten we sinds kort bombarderen op de pof omdat we de bommen te laat hebben aangekocht. Ook die al jaren volledig federale bevoegdheid maakt België in het buitenland ten schande.

Nee, met recht en rede schaam ik mij om de Belgische vlag want dit vertegenwoordigt onkunde en moord. Maar dat Calvo en andere Jupiler-Belgen hun commerciële vlag maar gaan uithangen tijdens een match van de Rode Sukkels Duivels.

Conclusie

Kristof Calvo is nog altijd een naïeve jongeling, nog groen (pun intended) achter de oren en makkelijk iets wijs te maken. Zeg tegen hem dat de Vlaamse vlag een symbool van de slechteriken is en als een trouwe soldaat verklaart hij deze tot vijand. Zeg tegen hem dat hij met zijn belgicistisch gezweef op 11 juli moet spugen en hij rochelt nog eens ferm bovenop.

F*ck de zijlijn? Get used to it want niemand zal ooit massaal voor een partij stemmen die gepokt en gemazeld is in zelfhaat en dedain tegenover "xenofoben" en conservatieven. Dat in de recente peilingen VB Groen al is voorbijgestoken bewijst mijn these.

En voordat ik het vergeet, gelukkige 11 juli Kristof Calvo en hopelijk stik je (figuurlijk) hierin: Vlaanderen de Leeuw!


Reacties